Yeþil Mektup.


Eðer þiirlerimin susmasýný istiyorsan
Kasýrga hüzünlü, Zamira…
Eðer gölgem deðiyorsa zamanýna,mekanýna
Geçme buralardan…
Soruyorsun ya ;mektubunda
Bana gözlerinde ki manasýzlýðý manaya ula diye
Söyliyeyim sana;
Olaný anlatayým kendi gözlerimden…
Neler oluyor Dünya da;
Çiftleþme mevsimi geçmiþ yularsýz bir Merkep
Arkasýnda Kart Katýrlar Korosu
Ýþte olan bu../yoksa deðil benim þiirim…
Sende zerafet ve narinlik yok diyorsun ya;
Þiir; her zaman letafet ve zerafet deðildir
Bazen de olaný olduðu gibi anlatmaktýr Zamira…
Çünkü Mezopotamya da erkekler anlamaz, cilveden nazdan
Yüreðin sana, sadece ince kelimeler duyasýn diye verilmedi Zamira…
Boþver beni,
Örüklerini tara…
Yeþili kýt Fukara…


Sana verilecek cevabým varken,
Susuyorsam..Ben Efendi deðilim Zamira…
Þiirlerin karþýsýna çýkmak istermiþsin
Yeniden doðmak yada ölmek için,ya da Mahireliðin için
Söyliyeyim o zaman sana;
Senin olsun naz makamý,sahtekar Tara,Uzamayan efemineler
Þair göçtü gitti buralardan..
Kötü bir insan olmak istemiyorum Zamira…
Dedim ya..sustum ya,öldüm ya…
Burnu yulardan sýyrýlmýþ tek diþli Merkep
Arkasýnda Kokoþzade Katýr Korosu
Ýþte gürültüyü getiren bu…/yoksa deðil benim þiirim…
-Sende Þairlik yok,Efendilik yok,dünün yok diyorsun ya;
Ben ne Þairim ne de þiir/Ben kapanmaz bir yarayým
Ben benim,olduðum gibi Zamira…
Çünkü Amedde,Harputta erkekler anlar; ahde vefadan,sevdadan
Sevgi sana,sadece gürültülü Naz için verilmedi Zamira…
Boþver beni,
Örüklerini tara…
Yeþili kýt Fukara…


Servet Alkan