SABAHI BİLMEYEN DÜŞLER


Sabahı bilmedim hiç.
     Hikayelerinde dinledim,
          Zamanın...
Ben neyine hevesliyim,
Bilmediğim gönülün
     Bilinmez sevdanın...
Çile mi?
     Çektiğim işte...
          Der mi?
               Gördüm işte.
Zulmünü gördüm sevgilinin,
Gönlümü gönül bilmeze
     Her verişte...
Şafakları hissettim bazen
Ömrüme bedel,
Sabahsız...
     Zift renkli gecelerde.
Aradım gönlümce;
     Sordum kendimce.
Kızıllaşan ufuklar zarif,
     Beyazlar ince.
Bir bakarım bulanır,
     Kire batar çıkar, önce.

Sonra?
     Ağarır kirlerden arınarak,
Sıyrılır beyazlanmak için,
     Karanlıktan, kendince.
Daha sonra...
     Kıymeti çakar şafakların.
Bir düşten ayılırım.
     Yine geceler...
          Kör karanlık.
Gönlüme ışık düşerken
     Bir anlık.
Sızısına bürünerek kaybolurum,
Varlığımla,
     Varlığında gecenin...
Düşlerim donar
     Sıcağında zamanın.
Ve yıkılırım sevdanın küllerinde.
Sonra ne olurum,
     Bilinmezde, bilemem...