Ömer Akşahan

O gün Emre’yi annesi erkenden uyandırmıştı. Gözünü zorla açıp, isteksizce tuvalete gitti. Annesi: „ Oğlum bütün eşyalarını çantana yerleştirdin mi ? Hangi dersleriniz var ?“ diye sorduğunda, Emre kısaca:
„ Nikolaus bize hediyeler verecek.“ dedi. Annesi ise onu anlamamışçasına baktı. Sorusunu tekrarlamak istedi, sonra vazgeçti. „Haydi sofraya.“ dedi. Annesinin isteklerini yerine getirip, bir an önce sokağa çıkmak isteyen Emre kahvaltısını çabucak bitirdi. Bu yıl dördüncü sınıfa gidiyordu. Sınıfta tek yabancı oydu. Öğretmeni Bay Paul’ü beğeniyordu. Kendisine derste çok yardımcıydı. En çok matematik dersini seviyor ve başarıyordu. Bu yüzden öğretmeni kendisinin liseye gidebileceğini söylüyordu.
Bu düşüncelerle otobüs durağına gelmişti. Arkadaşı Thomas’ı gördü.„Günaydın !“ dedi, ona gülerek. O da aynı şekilde yanıtladı ve „Biliyor musun Emre, bugün yılbaşı ağacı pazarı kurulacak. Bu yıl ki ağacın nasıl olacağını merak ediyorum. Babam belki bir sürpriz yapıp, daha büyük alabilir.“ dedi. Emre bir şey diyemedi. Thomas’ların salonunu süsleyen ve üzerinde pırıl pırıl hediyeleri, ışıkları, renkli küreleri olan ağacı gördükçe içinde bir şeylerin koptuğunu hissediyordu. Keşke babası da onun için bir ağaç alsaydı, diye düşündü. Thomas:“Emre, beni duyuyor musun ?“ dedi. Emre, dalgınlıkla: „Ne ?“ diyebildi. Otobüsleri de gelmişti. Beraberce arabaya bindiler. Okula varıncaya kadar hep yılbaşı ağacı üzerine konuştular.

Bay Paul her zamanki gibi neşeliydi. Ancak Emre kendini bir türlü derse veremiyordu. Aklı hep yılbaşı ağacındaydı. Aklına çeşitli sorular geliyordu. Acaba babası neden onlara ağaç almıyordu ? Bir defasında babası, „Biz müslümanız.“ demişti. Acaba bunun etkisi var mıydı, bilmiyordu. Dalgınlığı öğretmenin de dikkatini çekince: „Emre, derse niçin katılmıyorsun? Bir problem mi var ?“ diye sordu. O da içini çekerek:„Hiç !“diyerek yanıtladı. Üçüncü derste Nikolaus ziyaretlerine gelince, arkadaşlarıyla birlikte onu sevinçle karşılayıp, hediyesini gülerek aldı.
Noel Babanın gelişiyle, eski neşesine yeniden kavuştu. Son dersin ardından arkadaşı Thomas’la evlerine geri döndü.

Annesine o gün Noel Babanın verdiği hediyeyi sevinçle göstererek, derste neler yaptıklarını anlattı. Sonra da ödevlerini yapmak üzere odasına çekildi. Zilin çalması onu daldığı çalışmadan uyandırmış, ona babasının geldiğini anımsatmıştı. Çünkü babası eve hep bu saatlerde gelirdi. Kapıyı açtığında yanılmadığını anladı.
Gülerek:“Hoş geldin, babacığım !“ dedi.
Babası da:“Hoş bulduk, oğlum !“ dedi.
Emre:“Baba, ellerini neden saklıyorsun ?“ diye merakla sordu.
„Bil bakalım ?“ diye, soruyla yanıtladı babası.
O, aklından geçeni bir türlü söyleyemedi.
“Umarım sevdiğim bir şeydir.“ diyebildi.
Babası akılcı yanıttan mutlu olarak:
“ Sana Noel ağacı aldım.“ deyip, ağacı gösterdiğinde, Emre sevinçle babasının boynuna sarıldı.

O gece Emre, rüyasında neler görmedi ki !
Sabah uyandığında, gördüklerini annesine, sonra da Thomas’a neşeyle anlattı. Arkadaşı:“Emre senin de artık bir Noel ağacın var. Buna gerçekten çok sevindim. Biliyor musun, ben de sana bir hediye aldım. Böylece birlikte bayramı kutlayabiliriz. Çünkü beraber okuyoruz ve iyi arkadaşız.“ diye, ona duygularını açıkladı. Ertesi gün, başta öğretmeni olmak üzere bütün arkadaşları ona daha dost bir gözle bakmışlardı. Şimdi o, babasının kendisini ne kadar çok sevdiğini biliyordu. Çünkü, aldığı hediyeyle Emre’nin arkadaşlarının yanında ezik kalmamasını sağlamış, onlarla olan dostluğunun da pekişmesine katkıda bulunmuştu../..