....þehit öðretmen Necmettin Yýlmaz'ýn aziz hatýrasýna...

Ben bir köy öðretmeniyim yurdumun Doðu'sunda...
Ne zaman yarýnlarý düþünsem, körpe kuzular gelir aklýma
Baranlar, Berfinler, Rojdalar arz-ý endam eder düþlerimde
Can kýrýklarýný toplarým cam kýrýklarý arasýndan
Munzur'um, Cilo'yum, baþý göklere deðen kutlu ç/Aðrý'yým
Yüksekova'yým, Malazgirt'im, bereketli Harran Ovasý'yým
Bir mum misali eririm kör karanlýk geceleri ýþýtmak için
Bütün zorluklara raðmen dik dururum elif misali
Ben bir köy öðretmeniyim yurdumun Doðu'sunda...

Ben bir köy öðretmeniyim yurdumun Doðu'sunda...
Hayatýn, bir dað yamacýnda, avuçlardan kaydýðý demlerde...
Yüreðimi acýtýr tamamlanmamýþ d/evrik hayatlar...
Fýrat'ýn kýyýsýndaki izbe bir köyün yýldýzsýz gecelerinde...
...Ödünç yýldýzlar toplarým yarýnlarýn gri göklerinden
Hasretle çarpýp yokluða bölerim esrik duygularýmý

Ben bir köy öðretmeniyim yurdumun Doðu'sunda...
Yanýk bir türkü duysam buðulanýr g/özlerim heyhat!...
Vatan millet aþkýyla þ/ahlanýrým dolu dizgin taylar misali
Bir garip hasret d/emlenir yüreðimin koyaklarýnda
Gün gelir kelimeler düðümlenir boðazýmda
Mecnûn'un Leylâ'sý, yanýk Kerem'in Aslý'sýyým ben

Ben bir köy öðretmeniyim yurdumun Doðu'sunda...
Müsvedde hayatlarý temize çekmeye memur kanayan bir yüreðim
Buz tutmuþ pencerelerde sabahý bekleyenim ben
Duygular cenk ederken akýl meydanlarýnda...
...Yarým kalan hayatlarý tam(am)larým zeval burcunda
Gün batarken ufkun kýzýllýðýnda, geceye doðarým ben

Ben bir köy öðretmeniyim yurdumun Doðu'sunda...
Irmaklar, denizler, daðlar aþan bir barýþ güverciniyim
El deðmemiþ yalnýzlýklar biriktiririm tavan aralarýnda
Tenhalarda göðeren acýlar oðul verir yüreðimde
Erdem çiçekleri yetiþtiririm mümbit gönül bahçemde
Bir kuþtan farksýzým kursaðýmda biriken g/özyaþlarýmla

Ben bir köy öðretmeniyim yurdumun Doðu'sunda...
Dört mevsim yedi bölge gönül gergefimde nakýþ nakýþ...
Bayraðýmýn dalgalandýðý her yer cennetimdir benim
Ben ki kurþundan aðýr bir geleceði taþýrým omuzlarýmda
Umutlar devþiririm derinlere kök salmýþ gönül aðacýndan
Bir öksüzün çapaklanan gözlerinden bakarým dünyaya

Ben bir köy öðretmeniyim yurdumun Doðu'sunda...
Bu dilsiz topraklarýn gönül d/ili olmaya gelmiþim ben
Talan edilmiþ sabahlarýn rüyasýna yatmýþým heyhat!..
Sol(durul)muþ gonca güller görürüm mavzerlerin namlusunda
X sonsuza giderken balçýklara saplanýr umut çiçeklerim
Þarkta ateþin kucaðýnda mum kalmak kadar zordur hayat

Ben bir köy öðretmeniyim yurdumun Doðu'sunda...
Fuzulî de aþk, Nedim'de Ýstanbul, Namýk Kemal'de v/ataným
Hasretlileri kavuþturan Malabadi Köprüsü'nün taþ kemeriyim
Zap Suyu'yum, Fýrat'ým, Dicle'yim, Aras'ým, yorgun Asi'yim...
Türk'üm, Kürt'üm, Çerkez'im, Laz'ým, Roman'ým, ne fark eder ki?
Sevginin dili, dini, mezhebi ve meþrebi mi olur aðalar, beyler?

Ben bir köy öðretmeniyim yurdumun Doðu'sunda...
Hangi toprak damlý eve uðrasam güleç yüzler karþýlar beni
Bir yüreðe, sonu hüsranla biten kaç öykü sýðar, ben bilirim
Bir yetimin gamzesine çökerken hüzün tortularý...
...Bir yýldýz olurum Siverek'in katran karasý gecelerinde
G/özyaþlarýmla sularým körpe çiçeklerimi, kurumasýnlar diye

Ben bir köy öðretmeniyim yurdumun Doðu'sunda...
Sonu nereye varýr bu sürgün ateþinin buðulu g/özlerimde?
Bir dost (y)eli bekler körpe Yusuflar derin kuyulardan çýkmak için
Hayatta bir þey deðiþirse her þey deðiþir, bilirim âhhh!...
Fethin kilidini açan Fatihler yetiþtiren Akþemseddin benim ben!
Yunus'um, Karacaoðlan'ým, Dadaloðlu'yum dað baþlarýnda

Ben bir köy öðretmeniyim yurdumun Doðu'sunda...
Bin parçaya bölünmüþ hecelerden geceleri çekip çýkaraným
Katýk aramam sýmsýcak bir tandýr ekmeðinin yanýnda
Kayýp hafýzamýzýn (g)izini sürerim harabelerin yalnýzlýðýnda
Rugan ayakkabýmdan utanýrým ayakkabýsý delik bir çocuk görsem
Acýnýn öz/gül aðýrlýðýný taþýyamayanlara omuz veririm yokuþlarda

Ben bir köy öðretmeniyim yurdumun Doðu'sunda...
Antalya'da açan narçiçeði, Adýyaman'da balya balya tütünüm
Rize'de ince belli bardakta demli çay, Çukurova'da beyaz altýným
Bir muhabbet katarýyým, raylarý pas tutmuþ tenha istasyonlarda
Karakýþlar erken d/üþer, terk etmek bilmez bu hazin coðrafyayý
Topraðýn tapusuyum, bana hudut çizemez vatan/sýzlar!...

Ben bir köy öðretmeniyim yurdumun Doðu'sunda...
Nene Hatun'um, Kara Fatma'yým, Gördesli Makbule'yim...
Nezahat Onbaþý'yým, Þerife Bacý'yým, Halime Çavuþ'um...
Bilge Kaðan'ým, Alparslan'ým, Metehan'ým, Kürþat'ýn (ç)er(is)iyim...
Bumin Kaðan'ým, Atilla'yým, ak sakallý Dede Korkut'um...
Oðuz Kaðan'ým, Sultan (B)aybars'ým, Aksak Timur'um...

Ben bir köy öðretmeniyim yurdumun Doðu'sunda...
Osman Gazi'yim, Fatih'im, Yavuz'um, Kanûnî'yim...
Kýnalý Ali'yim, Seyit Onbaþý'yým, Tophaneli Hakký'yým...
Abdülhamid'im, mavi gözlü Gazi'yim, Menderes'im, ezelden er/doðan'ým...
Genç Osman'ým, Ulubatlý Hasan'ým þanlý kale burçlarýnda...
An gelir 'bir tel kopar ahenk ebediyen kesilir' þairin deyimiyle
Bir kýrlangýç g/öçü sonrasý gökler bile (ç)aðlar küf kokulu zamanlarda
Þehit olunca toprak deðil; vatan, bayrak, aþk olurum vefalý yüreklerde
Ben bir köy öðretmeniyim yurdumun Doðu'sunda...

                                        M. NÝHAT MALKOÇ