Hüzünle karýþýk
bir umut var içimde.
sensizliðin hüznünü,
yeni bir günün
seni getireceði
umuduyla bastýrýyorum
Can Sevgili....

Her doðan gün
yeni bir umut,
yeni bir bekleyiþ...
Sana kavuþacaðým güne
bir gün daha
yaklaþmanýn mutluluðu....

Acaba diyorum
kendimi mi avutuyorum ?
Yaþadýklarýma bakýyorum
bir film izlerce...
Geçen onca yýlýn verdikleriyle,
olsa gerek karamsarlýðý
kýsa bir an da olsa
içimde yaþamadan edemiyorum...

Nedensiz ayrýlýklar,
terk edilmeler
nasýl koyar insana...

Býrakýp gitmeleri,
gidenlerin ardýnda
býraktýðý çaresizlikleri,
kalan gri özlemleri
ben bilirim en iyi...

Gidenler her keresinde
ateþ gibi çöker yüreðime.
Yýllar geçse de
hiç bir yaðmur yetmez
içimdeki buruk ateþi
küllendirmeye...

Yanlýzlýðýma
alýþmaya çalýþýrým
günlerce, hatta senelerce...

Bulmak için teselli
hüzün þiirlerimi
tekrar tekrar okur,
yazarým yenilerini..
Cezayir menevþesi gözlerimle
tebessüm ederim sadece
sahte de olsa bu gülümseme...
Akýtmam yaþlarýmý asla
hüznümü herkesten saklarca

Her þeye iyi gelen,
yaralarý iyileþtiren
denilen zamanýn
hýzla geçmesini beklerim
beklerim sessizce....

Bu bekleyiþte
ne yaðmurlar uðrar ,
ne güneþ doðar,
ne de yýldýzlar parlar
geceme, günüme...

Bu bekleyiþte
yaralarým içimde büyüsün
boþluk açmasýn
diye çabalarým ha bire ...
Bilirim ki,
açýlan boþluklarýmý açanlar
geri gelseler bile
dolduramazlar açtýklarýný,
silemezler yüreðimdeki
kendi izlerini....

Bir gün ansýzýn
onmayacak sandýðým
yaralarým kabuk baðlar...
Griler daðýlýr,
maviye döner yaþam...
Çok uzaklarda
yeni bir umut bana
uzatýr güvenli ellerini
ýþýðýyla, þavkýyla
beni karþýlar
yeni dünyamda ....

Nesrin Göçmen

(09/04/2003)