Sen bir nehirdin adını bilmediğim uzak bir şehirde
İçimde gözlerin aşk çiçeği gibi açıyordu bir şekilde
Hasretin bir avuç güneş gibi doğuyordu kayıp dizelerde
Şiirimdin sen ezbere bilmediğim, defalarca okuduğum halde

Şimdi sen kuru bir nehirsin belki hâlâ o şehirde
Belki de şehir de kurudu gitti seninle birlikte
Şiirler yandı belki bir gün batımında, soldu aşk içimde
Bense sensizim, şiirsizim, şizofrenim şimdi bu ellerde

Bana yabancı geliyor artık bütün şiirler
Ama yine de okuyorum meçhul olsa da şairler
Kokunu taşımıyor artık, sarhoş etmiyor imgeler

Şiirlerden acı şarap yapıp içiyorum kan gibi sevdiceğim
Sen benden geçtin ama ben senden asla vazgeçmeyeceğim can gibi
Şiirlerden bıkıncaya dek seni, hasretinden ölünceye dek şiirleri seveceğim

Rotterdam, 11-09-2003