Sen bir nehirdin adýný bilmediðim uzak bir þehirde
Ýçimde gözlerin aþk çiçeði gibi açýyordu bir þekilde
Hasretin bir avuç güneþ gibi doðuyordu kayýp dizelerde
Þiirimdin sen ezbere bilmediðim, defalarca okuduðum halde

Þimdi sen kuru bir nehirsin belki hâlâ o þehirde
Belki de þehir de kurudu gitti seninle birlikte
Þiirler yandý belki bir gün batýmýnda, soldu aþk içimde
Bense sensizim, þiirsizim, þizofrenim þimdi bu ellerde

Bana yabancý geliyor artýk bütün þiirler
Ama yine de okuyorum meçhul olsa da þairler
Kokunu taþýmýyor artýk, sarhoþ etmiyor imgeler

Þiirlerden acý þarap yapýp içiyorum kan gibi sevdiceðim
Sen benden geçtin ama ben senden asla vazgeçmeyeceðim can gibi
Þiirlerden býkýncaya dek seni, hasretinden ölünceye dek þiirleri seveceðim

Rotterdam, 11-09-2003