Ýzedebiyat.com gibi Internet sitelerinin çoðalmasý ile, Türkiye’de sanatýn da hak ettiði yere varabileceðini düþünüyorum. Sanatýn her dalýnda olduðu gibi, resim sanatýmýzda da Türkiye’de dergiler belli çevrelerin elinde ve belli politikalara yönelik olarak götürülüyor...
Bu yazýmda sadece Milliyet sanat dergisini yazdýklarýmýn dýþýnda tutmak istiyorum. Milliyet Sanat dergisi ile tanýþtýðým 1970’li yýllardan bu yana, dergi gerektiði gibi ve Türkiye’de sanatýn her kesiminden saygýnlýk görerek yayýnýna devam ediyor. Sadece Akal Atila yönetiminin deðiþmesinden sonra, Milliyet Sanat artýk eskisi gibi Türkiye’de sanata yön verebilecek olaylarýn üzerine gitmiyor. Hele benim gibi yurt dýþýnda yaþayan sanatçýlarý ise hiç kale almýyor. Umudumuz bu konuda biraz uyanmalarýndan yana...

Gösteri dergisinin içeriði bakýmýndan görsel sanatlara gerektiði gibi yönelmediði biliniyor ve bu açýdan bu dergiyi fazla eleþtirmek istemiyorum.
Diðer dergilere gelince isim vermeden sürdüreceðim eleþtirilerimi.
Türkiye’de resim sanatýnda isim yapmak çok kolay. Dünyanýn hiç bir ülkesinde ressam olarak bir iki haftada ortaya çýkanlar, Türkiye’deki gibi medyada yer alma þansýna sahip deðiller. Örneðin Amerika’da, sanatçý olarak medyada yer alabilmek için, mutlaka kendinizi kanýtlamýþ olduðunuz bir geçmiþiniz ve belli bir özgünlüðünüz olmasý gerekiyor. Bugün ABD’de milyonlarca ressam yaþýyor. Ýnanýn sadece Chicago ve civarýnda 150 binin üzerinde profesyönel ressam bulunuyor. Bunlarýn çoðunun atölyesi var veya resim konusunda güzel sanatlar gibi bir okulu bitirmiþlerdir.
Türkiye’de sanat okullarýmýzýn sayýsý giderek çoðalýyor ve benim aklýmýn almadýðý, bu okullardan mezun olanlarýn neler umduðudur. Öðretmenlik yapma þansý olmayanlar için sanat ile yaþamak veya bir baþka iþ bulma zorunluluðu doðuyor. Sanat ile yaþamak adýna savaþ verenler, bir avuç koleksiyonucun karþýsýnda umduðunu bulamýyor. Bu arada çevresi ve varlýðý olanlar gemilerini bir þekilde yürütebiliyor, gerçek sanatý yapan ressamlarýmýzýn da önüne geçebiliyorlar. Böylece Türkiye’de resim sanatýnda kimin ne yaptýðý belli olmadýðý gibi, geçmiþte isim yapmýþ bir kaç sanatçýnýn ötesine de fazla çýkýlmýyor.
Resim sanatýyla ilgili çevre, içine düþtüðü karmaþada kendisine çözüm bulamýyor...
Kimin özgün, kimin taklitçi olduðu birbirine karýþmýþ. Ýliþkileriniz belli açýlardan iyi deðilse ne medyada yer alabiliyorsunuz, nede sergi açma þansýnýz var. Stresin bini bin para...

Ýstanbul’da bir takým atölyeler sanat kurslarý veriyor. Bu yýllardýr sürüyor ve bu sanat atölyelerinden çýkanlar, bir bakýyorsunuz, üç ay içinde bilinen bir ressam olmuþ çýkmýþ. Bilmem hangi varlýklýnýn veya ünlü ismin eþi, kýzý, oðlu bir atölyede kurs alýyor diye, medya da bunlara ilgi gösteriyor, çevreleri de resimlerini satýn alarak bu daha amatör bile olamamýþ isimlerin bir anda kendilerini “Picasso” gibi görmelerini saðlýyor.

Evren paþanýn ressamlýðýný bilmeyen yok. Ben bugüne kadar Türkiye’de açtýðým sergilerde, medyadan ve koleksiyonerlerden, Evren paþa kadar ilgi görmedim. Benim “Amerikan Sanatýnda Kim kimdir’e (Who is Who in American Art) girmiþ olmam veya Amerika’da bir çok televizyonlarda, günlük gazetelerin birinci sayfalarýnda hakkýmda röportajlar yayýnlanmýþ olmasý Türkiye’de hiç mi hiç önemli deðil. Hatta bu konuda laf etmem bile bazý çevrelerde “Kendini övüyor” þeklinde yorumlyanarak, önemsiz bir þeymiþ gibi gösteriliyor.
Bu yazýmý okuyacak olan bazý ilgili kiþiler yine ayný laflarý söyleyebilecek. Fakat ortada bir gerçek var. Kim ne konuþuyorsa mutlaka belgesinide göstermelidir. Örneðin yurt dýþýnda yaþayan sanatçý, yer aldýðý tv haberlerinin kasetini, hakkýnda yazýlanlarýn küpürlerini, iliþkide olduðu müzelerin belgelerini, açtýðý sergilerin dökümanlarýný ortaya koymasý gerekir. Bilmem hangi ülkede yaþayan ressam diye adýndan söz ettiriyor, bir bakýyorsunuz o kiþi adý geçen ülkeyle hiç iliþkili deðil veya o ülkeden evlenmiþ veya bir ara turist gidip bir müddet kalmýþ. Bizim gibi 21 yýldýr yurt dýþýnda yaþayan ve elinde bir bavul döküman ile Türkiye’ye giden ressamlarýmýz, ancak, gerekenleri yapýp, gerektiði þekilde hareket ederlerse umduðunu bulabiliyor yoksa, benim gibi, “Amerikalý sanatçý” damgasýný yiyerek dýþlanabiliyorlar.
Resim koleksiyonu yapan firmlalarýmýzýn patronlarý, ancak danýþmanlarý kime yönlendirirse ondan resim alýyorlar ve bu konu Türkiye’deki tüm ressamlarýn ortak sorunu...

Sanaçýlar ve sanat çevreleri topluma yön verme açýsýndan çok önemli bir yere sahiptirler. Sanatta, gerçek sanat ile, hobinin ayrýlmasý gerekiyor. Sanat dergiciliðine soyunmuþ olanlarýn da hobi yapanlarýn peþinden gitmemesi, gerçek sanatý hedef almalarý gerekir. Resim gibi hassas bir konuda dergi çýkaranlar, ince eleyip sýk dokumalýdýrlar. Ayýrým yaptýklarý zaman özelliklerini kaybederler.

Türkiye büyük ülke ve Türkiye’mizin yurt dýþýnda yüzlerce ressamý, yazarý var. Bunlarý görmemezlikten gelmek, ülkemiz adýna bir ayýptýr. Yurt dýþýndaki sanatçýlarýmýz yer aldýklarý her haber ile, Türkiyemizin de sanat açýsýndan tanýtýmýný yapmaktadýrlar. Yurt dýþýnda bir sanat haberinde yer alan insan mutlaka bir özelliðe sahiptir ve bu özelliði ile, Türk sanatýný da yüceltmiþ oluyor...
Baþta Kültür bakanlýðýmýz, bu konuya eðilmelidir. Turgut Özal zamanýnda kültür bakanlýðý bu konuda birtakým çabalar gösterdi ve o yönetim gittikten sonra yüzümüze bakan olmadý...

Yurt dýþýndan Türkiyeye yansýyan her Türkün baþarýsý, Türkiye’deki genç kuþaklarýn da sanata, bilime yönelmesini saðlýyor bu bilinen bir gerçek, bilmeyenlere de kanýtlamak zorunda olduðumuzu ve bunada hazýr bulunduðumuzu hatýrlatmak isterim.

Buradan Türkiyedeki tüm medyaya ve sanat dergilerimize bir çaðrýda bulunmak istiyorum, ya ayýrýmcýlýk yapmadýðýnýzý kanýtlayýn veya yaptýðýnýz iþi býrakýn.
Veya istiyorsanýz gelin tartýþalým, kýran kýrana tartýþalým ki doðruyu bulabilelim.
Kýran kýrana tartýþalým ki, Türkiye’de kimin Türk resmi yaptýðýný, kimin Avrupa özentisi olduðunu anlayalým.
( Aslýnda bu konuya bir baþka eleþtirimde deðineceðim )

Türkiye dünya resim sanatý arenasýna girebilmek için, önce gerçek Türk resmini yapmak zorundadýr. Yoksa bizi kimse kale almaz. Avrupalý kendisinin taklit edildiðini gördüðünde, býyýk altýndan gülüyor. Bu yüzden Türkiye’deki sanat fuarýndan da yurt dýþýndaki saygýn dergilerde söz edilmiyor.
Oysa, dünyanýn bir çok küçük ülkesindeki sanat faaliyetleri uluslararasý sanat medyasýnda yer bulabiliyor.


Ýzedebiyat.com’a bize tartýþma fýrsatý verdiði için teþekkür ediyor ve daha çok sanatçýnýn bu siteye katýlmasý gerektiðini düþünüyorum. Böyle bir platformda, eleþtiriler ve öz eleþtirilerimizle doðruyu bulabiliriz.
Sanata bulaþmýþ olan her insan birbirinin arkadaþýdýr. Bunu böyle düþünüyor ve sizleri arkadaþça tartýþmaya davet ediyorum. Ýzedebiyat.com’da kendi sitenizi kurun tartýþalým...





..