“Seni sevmemin bedeli, seni özlemek olmamalý”

Payýma düþen hep özlemek benim… Her daim özlerim. Özlemek için yaratýlmýþým sanki. Yaþamýma giren insanlarý tanýmadan sevmek, anlamak tüm kalbimle, baðlanmak yok olan benliðimle, yanýmda hissetmek ve ayrýlmadan özlemek... Payýma düþen özlemek hep. Özellikle de seni özlemek…

Meðer biz seninle çok güzel zamanlar geçirmiþiz de ben fark etmemiþim. Eskisi gibi yoðun hissedemiyorum þimdilerde seni. Meðer en güzel günlerimmiþ o günler. Hep seni daha çok yanýmda isteyerek, sana kýzarak, kavga ederek, kendi kendime küsüp yine kendi kendime barýþarak geçirmiþim vaktimi, tamamen yanýmda olduðunu fark etmeyerek.

Meðer seninleyken bile seni özlemiþim , özlemiþim de anlayamamýþým. Þimdi tuhaf bir gülümsemeyle anlýyorum. Ve o günleri ümitsizce özlüyorum.

Meðer mutsuzluðumun içinde ben ne mutluymuþum da bilememiþim. Hep daha çok almak istemiþim senden verdiklerin yetmemiþ, yetinememiþim. Þimdi çok fazla verdiðini anlýyorum. Kendine göre çok fazla vermiþsinde bilememiþim deðerini… Ben seni çok sevmiþim, sevgimin sýnýrlarýný çizemeden. Çizebilir miydim? Bilemiyorum.Her þey gibi sevmiþim seni. Su gibi, hava gibi ihtiyaç duymuþum sana… Ama sen fark etmemiþsin. “Sevme beni” dememiþsin. Ben “O” deðilim “beni karýþtýrýyorsun, O sanýyorsun” dememiþsin. Seni “O” sanmama izin vermiþsin. Seni “O” sandýðým zamanlarý bile özlüyorum þimdi.


Meðer farkýna varmadan uzattýðýn elini tutmuþum sýmsýký. O kadar sýký tutmuþum ki elini, hiç býrakmamak üzere. Sanýrým sen, belki de hiç tutmadýðýn elimi býraksan da, ben senin elini hiç býrakmayacaðým. Býrakamayacaðým… Ne kadar çok býrakmak istesem de…

Seni eskisi gibi çok sevmek istiyorum. Her þey gibi. Ama mümkün deðil, deðil mi? Hiçbir þey eskisi gibi deðil artýk. Olamazda! Yaðmurlar yaðýyor hayallerimin üzerine, ýslandý hayaller. Üþüyorlar. Hele üzerine örtülen gerçekler, donduruyor kanýný hayallerimin. Nice dolunaylar geçti gecelerimden, beni üþüterek. Ýçim titredi esen yelinden. Dalgalý deniz alýþtý sarsýcý rüzgara. Rüzgarýn acýklý þarkýsýna eþlik etmeye bile baþladý deniz , dalgalarýyla.. Ve ben özleyeceðim. Seni özlemeyi bile özleyeceðim. Gece de dolunay yokken bile aklýmdasýn bazen. Hep olacaksýn da. Geceyle özdeþ oldun benim için… Gece… Ve sen…

Senden önce de , seninleyken de özlemiþim seni, senden sonra daha çok özleyeceðim… Bir seni sevmeyi özlemeyeceðim çünkü hep seveceðim. Beni unutsan da, satýr aralarýna sýkýþtýrdýðýn yüreðinle artýk beni hatýrlamasan da… Seni hep özleyeceðim , özlemek istemesem de… Meðer ben seni hep özlemiþim de bilememiþim …

Eylül 2003
Ben seni özlemiþim de bilememiþim:((