Herkes içinde kendi bataðýný taþýr. Her zaman insanýn ayaðýnýn sürçmesine ve düþmesine neden olacak yaþantýlar vardýr. Ve yaþam, bu düþme ürküntüsünü hep duyumsayarak akan bir süreçtir. Hiçlik bir yumak gibi yaþamýn her yerini sarmýþtýr. Bu hiçliði besleyen þey inançsýzlýðýmýzdýr. Kendi olmaktan vazgeçen kiþi, artýk ne olursa olsun fark etmeyen biridir. Dünyayý kendi içinde bozunduran, onun içinde çürüyen kiþidir nihilist. Ýçimizdeki batak, anlam üretemeyen bu yalnýz nihilisttir. Günümüz dünyasýnda herkes o ya da bu biçimde nihilisttir. Nihilist, kendini, ne olduðunu asla tam olarak kavrayamadýðý bir dünyada tek baþýna bulmuþtur. Sürekli çözünen varoluþu, ona bir zindandýr. Baktýðý nesnelerin ötesine iliþkin bir düþüncesi asla yoktur. Olsa olsa bütün nesneler içinde devinen bir nesnedir, o. Aslýnda bir ‘o’ bile deðildir. Herhangi biri olmaklýkdýr. Nesnenin sürekliliði hiçbir þey anlatmaz, anlatýlmasý gereken eylemler bir düþüncenin, idealin sonucudur. Oysa idealsiz olmasý nihilistin en temel ýrasýdýr. Bizi kötümser kýlan þeyler vardýr bir de kötümser insanlar. Ýþte nihilist birincisi olmadan ikincisi olandýr. Nedensiz aðlayan ve nedensiz gülen, belirsizliðe tapan, herkesten farksýz olmak için yaþayandýr. Bu yüzden modayý iyi bilir, popüler olandan haberdardýr, herkes ne yapýyorsa onu yapar. Oysa birisi karþýsýna geçip, bana biraz kendinden söz et dese, ancak bunlarý anlatabilir. Nerede saçýný kestirdiði veya nerede yemek yemekten hoþlandýðý, kendisinin en çok neresini sevdiðini anlatýr. Oysa içindeki insana iliþkin dedikleriyle, kendilerine “elma nedir?” diye sorulunca “kýrmýzýdýr” diyenlerden farký yoktur. Onun gördüðü hep dýþ yüzeydir, kabuktur. Ve kendisini bakýþýna indirgeyen kiþi olarak, kendiside bir kabuktur. Ýçrek olmayandýr. Dýþarýda kalmaya yargýlý olmasýný, yazgýsý kabul etmiþtir. Sinen ve sindiðini görmeyendir. Baþkaldýrmasý ancak bir öfkedir. Önünden yemeyi alýnan bir aslandan farký yoktur. Oysa onu hoþnutsuz kýlan yaþama baðlanmak için yaþar ve yaþlanýr. Dünyayý deðiþtirmek istememesi, deðiþmekten korkmasýndandýr. Ama gerçekte arkada deðiþecek bir þey býrakmadan çekip gider yaþamdan. Aþk onun için sahip olmak ve tabi ki sahiplenilmektir. Onun için yaþamda her þeyin bir ederi vardýr, ama paha biçilmiþ nesneler dünyasýnda deðersiz kiþidir, o. Reklamlarla genel kültürünü artýrýp, dizilerle yaþar. Ölmekten çok korkar ama bunun ne demek olduðunu bilmez. O yüzden varolan yanýtlara her zaman düþünmeden kanmýþtýr. Nihilist, inanmasý gerekene inanmayan, inanmasý gerekene inanandýr. Gerçi böyle bir ayrým ne olabilir ki.iþte ayrým yapamayandýr, nihilist. Benzeþendir. Düþler vardýr, içinde en olmaz þeyler uyanýr. Düþler vardýr, bir çölü andýrýr. Tek bir vaha bulmak umuduyla uzunca yol alýrsýn ama sonra yorulup uyanýrsýn. O kadar. Batak kendini çöle dönüþtüren, yani erozyona uðramýþ ormanýn, yokluðudur. Gölgeler, uzakta bir yerlerde ýþýðýn hala varolduðunun kanýtýdýr. Karanlýk ne dünyada ne de onun yokluðundadýr. Karanlýk bakýþtýr. Kendini bütünleyemeyen, hep uzak, hep tek ve çaresiz insanýn yalnýzlýðýdýr. Nihilizm hep unutmak istemektir. Kendini unutuþa teslim ederek, daha rahat olunabileceði yanýlgýsýdýr. Yani nihilist, ýþýðý deðil gölgeyi gören ve gölgeyi ortaya çýkaranýn ýþýk olduðunu unutandýr.

Bekleyiþin içinde kendini yitiren bilinç, arayýþýn içinde kendini bulan ben. Beklemek ve aramak. Belki de bekleyiþi aramak. Arayýþta beklemek. Anlamsýz bir dünyayý anlamlandýran tam da bu ikisidir. Belki hiç ulaþýlmayacak ve anlaþýlmayacak bir anýn varlýðýna duyulan inançtýr. Daha önce sözü edilen inanç böylesi bir þeydir. Bu öncelikle kendine inanmaktýr. Varolduðuna, deðerli olduðuna ve eylemlerinle belirleyici olduðun bir dünyanýn hala bir yerlerde varolduðuna inanmaktýr. Deðiþmekten ürkmemek gerekir. Nihilizm, deðiþtirememek ve deðiþtiremeyeceðini sanmaktýr. Aðlamaya da gülmeye de gereksinim duyarýz. Ama sorun ne aðlamak ne de gülmektir. Sorun aðlarken gülmeyi gülerken aðlamayý anýmsamak ve ne olduðunu unutmamaktýr. Deðiþtirmemiz gerekenin dünyaya bakýþýmýz olduðu ve bu bakýþýn ‘biz’ olduðunu bilmemiz gerekir. Þairin yalnýzlýðý hep aramak ve beklemektir. Hüznü bizi içine çeker, çünkü o hüzün bizim de hüznümüzdür. Þairin dünyasý, gerçekliðe öykünmez onu kendi bakýþýnda tekrar kurar. Duygularýn çevresinde dönenen þair, nihilistin konusu olan hiçliðini, kendi tümcelerinde çoðaltýr. Tümceleriyle okyanusa kulaç atar ve asla boðulacaðýný düþünmez. Yüzdükçe okyanusun serinliði ve enginliði onu kavrar. Anlam her kulaçta biriken, sözcüklerin içinde taþýnýr. Þairin yalnýzlýðý, nihilistin yalnýzlýðýndan çok ayrýdýr. Onun yalnýzlýðý bir seçiþtir. Kendi yalnýzlýðýnda kendini varoluþuyla tümler. Farklý olmaktan korkmadýðý için þairidir. Þiire küfredilen yerde þiir yazar. Ve kendini sakýnmadan yaþamaya çalýþýr. Nihilist imgelemi olmayan bir kafanýn, içindeki donuk bir imgedir. Þair ise imgelem dünyasýnýn içinde ki her imgenin kendisidir. Yaþantýlarýmýzý biricik kýlmak, yaþama karþý bir tavra sahip olmak, baþkasýna dönük yaþamak, bunlarýn tümü bir çýkýþýn olduðunu imler. Sýzlanarak, iç çekerek yaþamak tek seçenek olmamalý. Yüreðimizin sýzladýðýný duyumsasak bile yitirmekten korkmadan yaþamalý. Çünkü nihilizm kendi korkusuna yenik düþmüþ insanýn sorunudur. Ve içimizde taþýdýðýmýz batak, düþmekten korkmadan düþmeyi becermekle kurutulur. Yitmek ve yitiþin içinde yeniden doðmak.

Evet nihilizm bu çaðýn hastalýðýdýr. Çünkü onu bize dayatan bir anlayýþýn içinde yaþýyoruz. Gündelik yaþamýmýzý oluþturan tüm rutinler, izlediðimiz televizyon, anlatýlan tüm öyküler; meþruluðu tartýþýlýr zaaflarýmýzý bazen hor gören bazen de hoþ gören bir belirsizlik içinde, nihilizmi artýran nedenlerdir. Kendisiyle ilgili þeylerde bile konuþmaktan aciz kýlýnmýþ insan hangi olanaklarda kendini gerçekleþtirebilir? Yanýtlanmasý gereken soru budur. Bizi nihilizme sürükleyen þeyi bilmek, bu hiçlik duygusundan kurtulmanýn ilk adýmýdýr. Bundan sonra bize kalan seçmektir. Bugün neyi sorun edineceðimizi ve bugünü nasýl anlamlý kýlacaðýmýzý seçmek. Öyleyse kendi bildiklerinden çoðu olmak isteyen insanýn, dýþ dünya algýlarý açýk olmalý ve iç dünyasýnda berrak bir görüþ olmalý. Anlamý ancak böylesi bir zihin yaratabilir.

Herkes içinde kendi olabilme olanaðý da taþýr. En baþýnda yalnýzca bir olanak olan, ancak yaþayarak kendini gerçekleþtirebilir. Bu olanaðýn ne olduðunu ve nasýl gerçekleþebildiðini, baþka bir yazýda yanýtlamayý umuyorum.
]