Avluda kuyu,
Çekerdi suyu,
Temizlik huyu...

Sulardı;
Teneke saksıda yetişen gülleri,
Yeni yeşeren naneleri...

Yıkardı;
Damı ,çardağı, avluyu,
Uzun eteği belinde evin genç kızı.

Kabda kara taşta et döverdi anası,
Çiğköfte yapardı,
Eve gelince babası.

Ninesi vardı ak elleri hamurlu,
Duası dilinde , çehresi nurlu,
Evde en çok onda huzur bulurdu.

Serilirdi çardağa halılar birer birer,
Üstlerine yumuşacık minderler...

Yemek yendikten sonra çardakta,
Yapılırdı sıra sıra yataklar damda.
Geceleyin yatağına uzanınca,
Yıldızları sayardı..

Sabahleyin;
Sıyrılıp düşlerinden gecelerin,
Yıldızını beklerdi...
Hep O yıldız olurdu aklında bir tek,
Aklı kalırdı...

Her gün gelip giden komşularla,
Sohbetleri olurdu.
....

Akarken zamanın kum saati,
Elinde kaldı bir tek genç kızlık resmi...

kab=mutfak