Mehmet ali güney / iki şiir

fesleğen

kalemimi soğutup
çıkacağım öfkesiz
dirilerin geçmediği yollar
yürüdükçe dolacak bedenime
küstah kentliler arasından
saçlarını uzatsan da
gerektirir ağıtların beni
uzaklardan
gözlerinin bakmadığı vakitlerde
şırıngaya çekeceğim yağmuru
dağ çiçeği
yani gözlerimi çürüteni
yadsıyacak küstah kentliler
dirilerin geçmediği yollar
yürünenim olacak


bulut

vesikalık hayattı saçlarım
hüznümüzün kanıtı oldu
tünellerin gözlerime açıldığı vakit
sıyam oldu kağıtların
gücenik seslerle çınladığın geceler
kırıyorum belleğimi
hedefler çiziyorum sen yoksun
ne de çok krizlerdi
gülmesemde kanıtıydı saçlarım
refakat ederken kaldırımlarda
tortuluydu gözlerin