Canlý ve Cansýzlýk Dýþýnda!

Yukarýdan insanlar ne kadar tuhaf! Ya onlarla ayný hizada olsaydýk. Daha kötüsü, onlarýn içinde olsaydýk. Acaba onlarýn da kendilerine göre, düzenleri var mý? Kesin kendi aralarýnda iletiþim kuruyorlardýr. Nasýl anlaþýyorlar acaba? Buradan nasýl gözüküyorlar deðil mi? Büyük bir savrukluðun içinde bir düzen var sanki…

Bir tanesini takip etmek mümkün deðil ki! Ayýrt etmek imkânsýz…Ne kadar da birbirlerine benziyorlar! Onlar birbirlerini karýþtýrýyorlar mý ki? Ama dikkat ettin mi hiç? Devamlý toplu haldeler…Yalnýz yaþayamýyorlar sanýrým…Zor olsa gerek! Hiç sen tek ,topluluktan kopuk bir insan gördün mü ki?

Buraya hiç sesleri gelmiyor. Ne kadar da sessizler! Kim bilir, birkaç tanesini incelemek gerek belki de?

Bizim burada olduðumuzun farkýnda deðiller, deðil mi? Belli belirsiz vücutlarý var. Kafeste gibiler. Sýkýþýklar. Ben aslýnda nasýl vücutlarý olduðunu merak ediyorum. Bir türlü seçemiyorum… Bunlar beslenmek zorundadýrlar þimdi… Ne zaman besleneceklerini nasýl kavrýyorlar? Kim neyi yiyecek? Nasýl yiyecek? Zor, hakikaten…

Onlar canlý deðil mi? Ölmek te var tabi…Ne kadar kýsýtlý ve yoðun yaþamlarý var! Acaba öleceklerini biliyorlar mý?Ya farkýndalarsa… Buna biz bile katlanamayýz… Düþünsene, dönmeyeceðini biliyorsun ve o ana doðru tehirsiz ilerliyorsun… Baðýmlýlýklarýný býrakýyorsun… Konuþtuklarýmýzý sezinleyip cevap veriyorlarmýþ hemen. Bir de çýkýþarak, nasýl olur? Yalnýz kalamamak, bir baþlangýca muhtaç olup, sonla bileylenmek düþündürücü… Sýnýrlayýcý bir zaman ve belirgin bir mekandalar devamlý, þaþkýnlýk içindeyim… Ötede olmak en iyisi galiba, her þeyin ötesinde… Yine de bizim farkýmýzda olabilirler mi? Hiç belli etmiyorlar… Bizim de farkýnda olmadýklarýmýz var mý ki, insanlardan daha aþaðý olan!

Görünürdeki düzenlerinde bir “baþ” vardýr herhalde. Rahatýz iyi ki, öyle bir derdimiz yok… Tabi onlarda bir baþýn olmamasý büyük sýkýntý verir deðil mi? Sanýrým en büyük yanýlgým, onlarý da kendimiz gibi düþünüyorum.

Onlar da kendilerini hep ileride görüyorlarmýþ,bir an böyle olduðunu hayal etsek!Komik sanki… Her varlýk kendi içinde bulunduðu ortam kadar düþünebiliyor ya da bir iki gömlek daha fazlasýný, aþaðýsýný. Yaþamak zor ya da bize buradan zor geliyor, demin dediðim gibi. Canlý olmak, tedirgin edici. Ya cansýz olmak! Sahi biz neyiz?

Bak þimdi, þu küçücük insanlar nasýl da altüst etti beni! Belki de yaþamlarý daha beterdir. Mesela yemek isteyince yiyemiyorlardýr.Sadece bulunca yemek zorundadýrlar. Ne yemeði, ne diyorum ben!

Vücutlarýnda dolaþan bir sývý varmýþ, epey önceden duymuþtum.Ay! Ýçim kalktý. Rahatsýzlýk verici, deðil mi? Acaba o sývý dolaþýrken, kendileri hissediyorlar mý? Yine kendimiz gibi düþünmeye baþladým onlarý da… Rahatsýz olan bizleriz, onlar deðil. Yersiz bir soruydu aslýnda…Ama yine de garip! Her an birþeylere baðýmlýlar… Sanki dýþarýdan kör ve saðýr gibiler… Yine de içlerine girmek lazým. Daha neler çýkacak acaba? Belki bize de kafa tutarlar… En iyisi bir avuç alýp, inceleyelim… Canlý ve cansýz olmak ne demek, belki o zaman anlarýz…

Evren Özen
22.08.2005 P.ertesi_Nazilli