“Þu geçeni durdursam, çekip de eteðinden;
Soruversem; haberin var mý öleceðinden?” (Necip Fazýl)

Saat uzmaný deðilim, bir kâhin hiç deðilim ama size garanti veririm ki, ben gidince de saatler iþleyecek, zaman akýp gidecek, bir devrandýr dönmeye devam edecek.
Dünyanýn sonu olsa da, bir baþka yerde, bir baþka þekilde, bir baþka ortamda, zamaný iyi ya da kötü þekilde harcamaya devam edeceðiz/edecekler…
Ýnanmýyorsanýz bakýn, þimdiye kadar olduðu gibi bugün de güneþ doðdu, görevini hiç aksatmadý…
Mesela bu akþam da yýldýzlar nazlý nazlý gökteki yerini alacak, kendilerini gölgelemeye çalýþan bulutlarý elinin tersiyle itmek için rüzgârdan yardým isteyecekler…
Bizse baþýmýzý göðe kaldýracak, belki tek baþýmýza, belki sevgilimizle, belki eþimizle, belki de yoldaþýmýzla yýldýzlara bakacak, ya fal tutacak, ya içimizi açacak, ya da sonsuz kâinatý yarataný hatýrlayacaðýz,
Kimimiz yýldýzlara bakýp þiir yazacak, beðenmeyip yýrtýp atacak, tekrar yazmaya devam edecek, kimimiz güzel bir sözle güzelliðe güzellik katacak, kimimizde her þeye küfretmeye devam edecek…
Dün olduðu gibi bugün de hayat devam ediyor, yarýn da edecek, öbür gün de…
Birileri bu hayatý yaþayacak, birileri yolun sonuna gelip, aramýzdan ayrýlacak.
Ama kalanlar için her zaman saat iþleyecek, devran dönecek, hayat akýp gidecek…
Ben gidince de hiçbir þey deðiþmeyecek…
Hayat bir su gibi akmaya devam edecek ve birileri kazanýp, birileri kaybedecek, birileri de kazandýðýný sanarak sadece kendisini kandýracak…
Hayat bu akýp gidiyor ve birilerinin oyalanmasý, birilerinin oyalatmasý, birilerinin kandýrmasý ve her zaman olduðu gibi birilerinin de kanmasý gerekiyor…
Ýyi biliyorum ki,
Ben gidince sorunlar çözülmeyecek,
Bir çýrpýda her þey güllük-gülistanlýk olmayacak,
Belki çok þey deðiþecek,
Belki hiçbir þey deðiþmeyecek,
Belki her þey birden bire ters yüz olacak,
Belki de her þeyi arzuladýðýnýz gibi bulacaksýnýz…
Ama bilin ki,
Ben gidince sular durulmayacak,
Herkes koltuðuna daha çok yapýþacak,
Veya koltuklarýný bir baþkasýna býrakacak…
Ben gidince yerler geniþlemeyecek,
Hýrsa kapýlanlarýn hýrsý devam edecek, ayak oyunlarý çað atlayacak ve hep kazanmak için birilerini ezmek gerekiyorsa ezecek, çiðneyecek geçecekler…
Ben gidince herkes daha güzel konuþmayacak, herkes verdiði sözde durmayacak, herkes ya boþ konuþacak, ya da dolu, dolu…
Kimisi saçmalama hakkýný bir kez kullanacak, kimisi ömür boyu saçmalamakla prim yapmaya çalýþacak, kimisi saçmalayanlarý alaþaðý edecek, kimisi de el üstünde tutacak…
Söz veriyorum benim gidiþim sizde kötü bir etki yapmayacak…
Ben gideceðim baþkasý/baþkalarý gelecek ve her zaman söyleyecek sözü olanlar olacak bu toplumda.
Birileri sesini kesecek,
Birileri kesmek için uðraþacak,
Birileri el üstünde tutacak,
Birileri bir tekme daha atacak…
Birileri hak arayacak, birileri hak verecek, birileri de verdiði hakký geri almak için çabalayacak.
Birileri nutuk atacak, birileri nutuk dinleyecek, birileri de atýp, tutacak…
Yani ben gidince de saat iþleyecek, deðiþen hiçbir þey olmayacak, sular tersine akmayacak, zaman durmayacak, güneþ, ay, yýldýzlar tembellik etmeyecek…
Koyunlar kuzu vermeye, anneler çocuk doðurmaya, genç kýzlar hayal kurmaya, insanlar bir yandan sevmeye, bir yandan nefret etmeye devam edecek.
Birileri doðacak, birileri ölecek, birileri evlenecek, birileri boþanacak, birileri mutlu olmanýn keyfine varacak, birileri de her zaman olduðu gibi yoksulluðun pençesinde kývranacak…
Hayat bu akýp gidecek,
Her þey olmasý gerektiði gibi olacak, birileri kötü gidiþi durdurmaya sebep olacak, birileri daha da kötüye gitsin diye uðraþacak…
Benim gidiþimle deðiþen hiçbir þey olmayacak ve bu da beni kahredecek ama ben bile bunun farkýnda olmayacaðým.
Oysa…
Oysa ben gidince benim yokluðum anlaþýldýðýnda, yaptýklarým konuþulduðunda, eserlerim hayat verdiðinde,
Yani hep diri kaldýðýmda yaþamamýn anlamý olacak,
Ve ben gidince saatler çalýþsa da, zaman akýp gitse de, insanlar doðup, büyüse de, üzülenler olsa da, yenilenler bulunsa da, kandýrýlanlar kanmaya devam etse de, her güzellikte bir payým olmalý, ben gelecekte yaþamalýyým, geçmiþte deðil…
Hayatýn anlamý bugün için deðil, yarýn içindir ve yarýna ne býraktýðýmýzla övünmeliyiz, bugün herkes bir þeyler býrakýyor, öyle ya da böyle…
Býraktýðýmýz güzellikler, yaptýðýmýz iyilikler bizi ölümsüzleþtirecektir; Kinimiz, kýskançlýðýmýz, garezimiz, kötülüðümüz, kayýtsýzlýðýmýz, umursamazlýðýmýz deðil…
Ölümsüz olmak, kýyamete kadar yaþamak deðil, kýyamete kadar konuþulacak iþler yapabilmektir.
Ben gidince de saatler çalýþacak ama benden yana mý, baþkasýndan yana mý, benden yana çalýþmayan saatleri ben ne yapayým?
Siz ne dersiniz?
Saatler kimden yana, sizden yana mý, baþkalarýndan yana mý, yoksa tarihte olduðu gibi çok az sayýda insandan yana mý çalýþmaya devam edecek?
Ben gidince de, siz gidince de, onlar gidince de saatler iþleyecek ama o saatler hepimizin faydasýna olmalý ve o saatler çalýþýrken adýmýz güzel þeylerde anýlmalý…
Muhakkak ki hayat devam edecek ama iyi ama kötü, siz hangisini tercih edersiniz?