ne istiyordun?
neredesin?
ne yapmaktasın?
karar vermek hep zordu anlatmamış mıydım?
yaralıydın
suskundun
korkuyordun
kendinden korktuğun kadar şimdi neden korkabiliyorsun?
donuk bakma yüzüme
sen bilmeseydin, ben nasıl bilebilirdim?
oysa gözlerin nasıl parlıyor bak
ruhsuz olan bakışların
sevmeye bu kadar takılmazdın
sevildiğini anlasaydın
bak yüzüne nasıl çirkinleştin ağlayınca
gözlerin hep güzel ama ne olur ağlama
yoruldum seni çok önemsemekten
sana gecelerce hayattan söz etmekten
hep birşeyler sordun
fikrimi önemsedin
ama yine de kendi bildiğinden şaşmadın
nedense dinlemedin
evet
biliyorum en çok bana güvendiğini
hep yanındaydım çünkü
bir an olsun kendine kal istemedim
kızdın haykırdın git diye
inadına gitmedim, kırılırdın gitseydim
seni senden kabul et hep daha çok bildim
her adımını,
her isteğini ve neden istediğini
...
birçok kararımız oldu
neler düşündük
neleri layık gördük
değil mi?

Küçüğüm,
benim dilimsin,
gözümsün
kırılmaktan korkma
bilirim gerçekten güçlüsün
düşünme en yalnız kaldığında ne kadar yalnızdın
boş yangınlar ardında nasıl dimdik kaldın

güldürme beni
hadi ama
kimi sever yüreğin?
benim kadar dinler mi istediğin
ve o kadar benzer mi
oluşturduğun mükemmelliğin?

ruhundum,

yüreğinim,

belki en büyük sırrın oldum
binlerce sırdı bana yorulmadan anlattığın
ya da sırdı sana tüm adanmışlığım

düşünme bunları yazarken boş kağıtlara
aklın emin ol başında
ve boşver inanılmazlığımı
kimse anlamasın
merak etmesinler maskenin arkasını
kimseye anlatma yalancı yalnızlığını
sır oluşumdan öteye gitmesin
hatta gerçekliğim
ve benden vazgeç
sakın O'ndan geçme sevdiğim...