Meleğin beni gerçekten ziyaret edip etmediğini soruyorsunuz. İnanmıyor musunuz yoksa?
Siz hiç sevmediniz mi; birilerine, birşeylere özlem duymadınız mı; birşeylerin hüznüyle ya da sevinciyle hiç gözyaşı dökmediniz mi; bir romana veya bir resme, ya da bir şarkıya Âşık olmadınız mı? Geceyarısı -uykunun arasında birşeyler yapmak, yazıp-çizmek ilhamını da mı duymadınız hiç (şiir falan)?
Peki ya vatan hasreti? Gurbette yurdunuzdan, yuvanızdan uzakta, onlar burnunuzda tüterken, uzaklarda yaşamak zorunda kalmışsınızdır belki.
Bir gün olsun ibadet etmişsinizdir. Adaklar adamış, dilekler tutmuşsunuzdur ya da. -En azından- dua da mı etmediniz?
Neden öyle şaşırdınız? Meleklerin bunlardan farklı şeyler olduğunu mu sanıyorsunuz... Bir meleğin sizi nasıl ziyaret edeceğini düşünüyordunuz ki... Gökten inmiş kanatlı, beyaz entarili kızlar başınızın etrafında dönecek falan... (?!). Tüm dileklerinizi yerine getirecek; çubuğunu bir sallayacak, her şey güllük gülistanlık olacak...
Herkes gibi, kendi meleğinizi kendiniz yaratırsınız. Ve o, hiç de beklemediğiniz bir anda, sizi ziyaret ediverir. Sizi büyülü örtüsüyle kaplar ve öyle bir etkiler ki, gittikten sonra da ondan birşeyler mutlaka kalır. Onu özler, beklersiniz; çünkü o sizden bir parçadır aslında.
İşte ilham meleği beni böyle ziyaret etti ve kokusunu bırakıp gitti. O kokuyu şimdi sizinle paylaşıyorum, duyumsuyor musunuz?