Sen bilmezsin dalgın çocuk. Dalgalar vurur üstüme, hırçın rüzgar alır hayallerimi taşır karşıda ki yorgun kıyılara. Tabi haklısın ben de bilmem, sen yaşlarda babasızlığın verdiği duyguları yorgun omuzlarda taşımayı. Gitme tamam gitme! Yinede anlaşabiliriz seninle, ben de hayallerimi kaybettim ufuklar da, halbu ki ufuklar gelecek vadeder başkalarına değil mi? Bak nasıl da anlaşıyoruz işte!Daldın ha yine derinlere! kimi düşünüyorsun diye sormayacağım, ölümünden sonra mezarı bile olmayan babanı sanırım.Oysa mezarı olduğu halde, hayattayken bile hasret, yüzünü hayalini unutanlar var bir de benim gibi. İnsanların düşmanlığı diyeceğim, bir birine ve sen yine dalacaksın taa ötelere.Senin acın büyük biliyorum. Seninle kıyas etmek imkansız zaten bir nebzecik seni anladığımı anlatmaya çalışıyorum. Gitme gel! Devede kulak diyecektim. Hani canım benim dediklerim.
Aslında sana oyuncaklar şekerler verip avutmak isterdim. Dalışların, düşüncelerin ve gözlerin öylederin ki buna cesaret edemedim. Kim diyeceksin? ney tutabilir kaybettiklerimden zerresininyerini ve ben susup yutkunup nemlenen gözlerle süzeceğim seni öyle değil mi?Anlatmak isterdim, Dünyada güzel şeyler de var. Nefes alıp vermek bile acı gelirken sana, anlatamıyorum dilim dolanıyor. Hiç tatmamışsın ki, belkide ruyaların da bile güzellikler çok uzaklarda kaldı ha! Evet yalnız kaldın kendimden örnek veremedim. Güzellikleri bile anlatamadım. Peki git git! o zaman. Parmağımı sıkan elin neden soğudu bu kadar. Korkuyorum vaz geçtim gitme! anlatacak başka şeyler de var. Sevgi diyeceğim hatta anne sevgisi, yine dondu bakışların, değişti çehren, ne oldu sana! Yapma!
Korkutma beni! Yoksa annen çok mu uzaklarda? Benim ki de! Benim ki de! biliyormusun?
anladım seninkisi daha da uzaklarda. Neden! böyle şimdi titremeye başladın? Çok mu özledin?Sesini duyar gibi oldun belki de. Neden neden! boynun döndü öyle öbür tarafa. Ne var orda! annenin hayali mi? Niçin! gözlerini diktin öyle yukarılara? Dönüpte bana bir baksana! Gel desem de gelmiceksin artık anladım. Gidiyorsun, şehit annenin, babanın yanına.
Halbu ki sana sevgiden bahsedecektim, tatmadığın tadamadığın anne, baba ve insan sevgisinden.
Ama sen sevgilerin en yücesine ulaştın işte daha ben anlatmayı başaramadan...
Lübnan!da ölen tüm şehit anne, baba ve yavrularına...

Feride Özdemir