Öbek öbek yığılmışlar önüme Izdıraplar ile geçen senelerim tanıyamadım kendimi, aynaya baktığımda. Kim bu dedim. Hiç bana benzemiyordu. Allahım bu gerçekten benmiydim? Toplayıp tüm acılarımı çilelerimi doldurdum koca bir şinik çuvala. Vurup sırtıma gitmek istedim bu yerlerden. Fakat o da ne? Sırtımda zaten bir şinik çuval var imiş. Kim yüklemiş bunu bana, neden ben? Anladım! Kapanmış yollarım. Önüm arkam sımsıkı. Neyse ki sağım solum boşta. Bu yüzden gönlüm hoşta. Gitmek zamanı gelince giderim sevgili kalbimle beraber usulca. Bir kez mi öleceğim, bin kez mi öleceğim? Sevmediğim kelam elveda. Derim yine her zaman ki gibi inşallah. Allaha ısmarladık!