hani dersin, bir gün... olmaz bilirsin. ruhun kazınır iki gram huzur kırıntısıyla. gölgeye yaklaşırsın, soluklanmaktır tek amacın. başını kaldırırsın bir bakarsın güneşe yürümekte insanlar. geç kalmışsındır yaşamaya, huzur içinde yaşlanmaya...

hep aldanmaktır hayatın. aldatırsın kendini ve aldattığına inanırsın karşındakileri ahmakça, budalaca. zaman gelir gün geçer... zamanı kovalamaya yetmez ki gücün akrebe asılasın. alıp başını, kahrolasıca belaları bırakmıştır sana. ağlamak gelir içinden, pişmanlık akar yüreğinden. eski bir şarkıya adanır gözlerin. aldatıldığın gelir aklına. ben aldatamazken kimseye herkes nasıl da aldatmış beni dersin. çok laf etmeye yetmez dilin. susarsın.. hayatındır susmak senin.

çekip gidesin gelir. kilise çanlarına inat bir bir yanan minare ışıklarına bakarsın. zıtlıklarla kaplanmıştır dört bir yanın.anlayamazsın, anlatamazsın kendine, yanlışı görmeden doğruyu bulamayacağını. hüzün sana egemen olmadan mutluluğa gebe kalamazsın ki..

yine de hani dersin, bir gün.. belkili bir cümleyi daha birleştirirsin yolunda. sonra dersin yolum neresiki benim. nerdeyim? kafanda yüzlerce soru işareti, yaşamın ünlem işgalinde fakat bir o kadar durulmuşsun sen. katıksızsın, nakavt edemezsin zamanı. insanlar yürümekte güneşe, sen kalmışsın gölgede.

boş vermek gelmez içinden. hep bir sıkıntı sende, hep yarın ne olacak düşüncesi. yarını düşünürken güneş batar ay alır yerini yine güneş doğar. bir kez daha doğmakta güneş, saatler akıp gitmekte ve sen yarını düşünmekte. yarın bugün olur, bugün dün, dün çoktan bitmiş içimize anısını kazıyarak.

böyle midir yaşamak? kanadı kırık bir kuş gibi yardım eli beklemek. kurbanlık koyun olmak mı yaşamak. yenilgi midir yaşamak? neydi, ben bulamadım. hiçbir zaman keyif alamadım. çünkü dünya koşulları soluk aldıracak vakit tanımadı. çünkü durmak yenilmek oldu sözlüğümüzde. ve biz hep koştuk. yüzümüzde yorgun bakışlar. haykırışlar olanağı olmayan.

gelecek için bugününü tüketenler, dünü için bugününü mahvedenler.

bir çark var ve biz o çarkın muhtelif tanıdık yüzleri. gözlerimizin altı çökük, kaşlarımız çatık..

hani dersin, bir gün... bir gün başarıya kavuşur bedenim. gölgede kalmak yenilmek değildir dersin, daha gencim, yaşlılık sarmadı beni. sonra yok dersin zaman bizi kucağında besleyip kızıl bir yangının ortasına yıktı.

işte budur yaşam. ikilemler arasında gelip gitmek.
işte budur yaşam ve işte bundan gayrısı kurtulmaya bakar.

dink donk... kapı çalındı. dostlar geldi..
dink donk... kapı çalındı hiç beklenmedik memleketlin geldi...
dink donk...

kapınız çaldığında ne hissedersiniz. güzeldir değil mi kapı çalınışı? her kapı çalınışı bir mutluluktur. kapıyı çalmadan gelen Azrail'in mutluluğudur.