Kimliğimin
Kişiliğimin
Henüz
Başlangıcında

Ana
Rahminde
Serencama
Doğru
Yol alırken

Yaratılma
Hilkatim
Bir ilahi vuslattı
Değil mi

Oluşum
Safhasında ki
Ahenk
Derinliğinde

Hamiyetin
Şefkatin
Ve merakın
Enginliğinde

Umudun
Yolculuğuna
Ağlayarak
Çıkıyordum

O kadar
Masum ve bir
O kadar da
Zavallı halim

En şedit
Bir insanın
Kalbini
Dahi
Yumuşatıyordu

Kalbin
Sevgi
Ve şefkate
Seferber olduğu
Bu anı

Unutmak
Hissetmemek
Mümkün mü
Efendim

Ağlarken
Annemden
Emdiğim
Süt
Sus diyordu

Şaşkın
Biçare
Bakarken
Açziyetim
Doruktaydı

Annemin
Ninnisinde
Ezanın
Sesinde
Sen vardın

Bilinmeyenler
Deryasında
Uyurken
Yine
Sen vardın

Senin
Varlığının
Hakikatine
Yaratılan
Kâinat

Çok
Aramaya
Gerek
Duymadan
Haykırıyordu

Ey
Benim
Tek rehberim
Tekselliğim
Efendim
Kimliğimin
Temasını
Mayasını
Sende
Buldum

İnsanlığımın
Öneminde
Koşulsuz
Bir
Mihenksin

Ama
Yine de
Sana
Layık olmam
Zor görünüyor

Zira
Bazen
Gaflete
Dalmam
Mümkün oluyor

Hatalarım
Durmak
Bilmiyor
Beni sürüklüyor

Keyfiyet
O kadar
Farklı ki
Gönlümü
İkna ediyor

Ve
Bittiği zaman
Kenara
Çekiliyor
Beni
Seyrediyor

Ey
Peygamberim
Rehberim
Sevgili efendim

Nefsimin
Azgınlığını
Gemleyemeden

Huzuruna
Gelmekten
Hayâ ediyorum

Şefaatin
Ah
Şefaatin
Tabii ki
Çok önemli

Ama
Senin
Bir, ümmetin
Olarak

Karşına
İlkelerine,
Veda hutbene
Sadık
Kalmadan

Aldananlardan
Olarak
Gelmem
Beni kahrediyor

Sen
Benim
Biricik
Ve tek
Efendimsin