Biz ayrıldık,
İnkar ederek ayrılığı..
Delirircesine savurduk,
Aşkın hastalıklı bıraktığı yanlarımızı...
Su içtik, üfledik ve söndük ardından!
Unutmak için bir zamanların şarkılarını,
Yeni şarkılar dinledik.
Baştan yazılmış uydurma hayatlar...
Biz melodilerin çocuğu,
Metafiziksel sevişmelerden türedik.
Tanrının piçleri gibi
Dokunmadan sevişmenin,
Aynı tende binlerce kez titremenin bedeliydik…
Yanılıyordu tarih,
Mucizeler yalandı!
Diriltmiyordu İsa,
Hiç bir yaraya iyi gelmiyordu elleri…
Ben hançeri doğduğum gün yedim.
Tanrı’nın yaşamayı emrettiği gün!
Havva’nın elmasından kırmızı,
Adem’in yaprağından yeşil gözlerim…
Ayrılığın hiç bir yerinden değil
Durduğun yerde içine akan yaşlarından öpeyim;
Beni vur!
Bu odada, bu evde, bu dünyada ben sensiz
Kara bir delik gibi
Basına bela olurum her şeyin…
Ellerim kirli
Yüreğim soğuk..
Beni duy!
Senden başka sebebim yok benim...