Bir tek uykumda sevemiyorum seni,gözümü açar açmaz resmini arıyorum yatağımda,önce alıp göğsüme basıyorum sonra sayısız buseler.Ayaklarım değiyor yere,iki ayağım birden;o an anlıyorum seni daha da sevebilmek daha da yaşatabilmek için hayata direnmişliğimi...Duvardaki saate takılıyor gözlerim;akrep kaçarken yelkovan kovalamakta,her altmış beş dakikada bir buluşmaları.O buluşmadaki hasretle sarılışları,akrebin başının yelkovanın omuzlarına değmesi,altmış beş dakikada bir kendilerini kaybetmişlikleri.Elimi yüzümü yıkayıp sofraya oturmuşluğum;bardağımın çayını bekleyişi,o bekleyişte parmaklarıma yansıyan soğukluğu ve buluştuklarında saydam teninde buzulların eriyişi.Öyle çok ısınırdı ki içi kavuşmanın verdiği sevinçle dakikalarca kendine gelmesini beklerdim.Sofrayı toplarken yerde gördüğüm karınca;yolunu kaybemiş gibi bir sağa bir sola çaresiz gidişi.Bir süre sonra anlıyordum aradığı yol değil kaybettiği sevdiğiydi.Buluştular ama çok kısa sürdü sohbetleri ve yine ayrıldılar.
Seni,beni,bizi görüyordum herşeyde,göremediğim yerde cebimden çıkardığım resmin;resminde büyüyordu gözbebeklerin.Boşlukta salınan ellerin beliriyordu birden ve uzanıyordu boynuma.Sen bana sarılıyordun ben resminde büyüyen o gözbebeklerini öpüyordum."Gözümden öpme,hasret girer aramıza" derdin hep.O kadar büyümüşki hasretin ben seni inatla gözbebeklerinden öpüyordum ama yine de uykumda sevemiyordum seni.Bazen dayanamaz gelirdin rüyalarıma, tam birbirimize sarılacakken biterdi rüyalar,bense gözbebeklerini öpüp boynuna sarılamıyordum,hasretini dindiremiyordum düşlerimde.Birbirimize anlıkta olsa kavuşmalarımızı herşeyde görürken bir uykumda göremiyordum.Bu yüzden sevdiğim uyumak istemiyorum artık çünkü uykumda sevemiyorum seni...