Bazen elinde değildir insanın hayatını yönlendirebilmek... İpleri başkasındadır ve de o sadece ipleriyle kendisini yöneten sahibine sadık kalmak zorundadır.
En "olur"lar bile olmaza dönüşür bazen, başkaları yüzünden. Korku mudur sebebi? Yoksa bir kişilik bozukluğu mu? Neden izin verir insan başkalarının olayları ve de isteklerini böylesine karıştırmasına? Sen "Tamam" diyecekken, o "Hayır" diye kaldırır cevabını. Senin "Tamam"ın onun sana hayrının [hayırının] gölgesinde kalıverir ve tastamam ona olur tamam; istediklerine ya da benliğinin isteklerine değil.
Hatalı, suçlu ya da her neysen... Cezayı çekecek olan sensen eğer, doğruyu yazmak kaderine başkalarının düşer mi haddine? Sen her şeyinle sensen eğer, neden bir başkasında bu ipler?
Sevdin kavuşamadın, isyanını konuşamadın... Peki neden yaşadın?
Başkaları bekçilik ederken kuzu rolünü iyi oyna diye...
Ne de olsa Dünya'ya gönderilişin insan rolü oynayıp insanlıktan nasibini al diye...
Peki kuzucuk.. Başkaları etinden, sütünden ve de yününden faydalarınırken sen büyüdüğünü sandığında, alabilecek misin insan sandıklarının cümlesinden payına düşeni?
Ya da yine payına avucunu yalamak mı düşer,bekçiliğini eden iplerin sahibi sürüye katıldığın için artık seni ayırd edemezken?
Kuzum... Artık kendine gel!