İğdiş edilmiş şu bahçenin, en arsız sürgünü (piçi),
Yağmalanmış düşlem evi,
Yer altına sığınmış özgürlük düşü,
Örselenmiş serçe kuşu, yuvasız,
Bulutlanmış ay arısı lacivert gece,
Yorgun kentleri sırtlamış bir otobüs yalnızlığı far ışıklarında;
Sanılsa da; ben, umut!

Diş çıkartan bir bebeğin, ateşli huzursuzluğuyum, ben,
Süt mavisi bir anne, basar beni bağrına; sevgiyle,
Dayan bebeğim; büyüyorsun,
(Büyümek; sancıdır sürgünlerde)
Dayanır bebek,
Sürgün verir dişleri; süt damlası ağzında.
Umut olur, büyür çocuk,
Mavidir adı,
Akdeniz’dir; kim bilir?

Serpil Başak
30 Ağustos 2008