bir ölüm havası esmeli şimdi üstümde. soğuk mu sıcak mı bilemediğim. bu baş belası ağrı gitmeden o gelmeli. almalı beni. bitmeli bu amansız işkence. hayatımda ilk kez tattığım bu baş dönmesi son olmalı belki de. kader mutsuzluk. belki de değil. muamma işte. o kahrolası bilinmezlerden birisi daha. bitmek tükenmek bilmeyen sorunların başlangıcı da değil mi zaten muammalar. sıkıntı. kalbimin üzerine oturan kalkıp gitmeyen o sıkıntı. kovsam da gitmez herhalde. elle tutulur gözle görülür bir şey yok halbuki. ben benim işte , o da o. bu kadar. ne bir eksik ne de bir fazla. anlayamadım ben bu işi. şimdi hayat bir savaş mı yani??? kazanan var mı ki? ben hep kaybedenlerdenim çok iyi biliyorum bunu. ama bir şey yok . lanet olası hiç bir şey yok! öyleyse ne bu sıkıntı. çıldıracağım bir gün o olacak. hoş kimsenin umurunda olmaz ama... en azından kendimi önemsiyorum. bunu becerebiliyorum. nefes almak gittikçe zorlaşsa da bundan kurtulabilirim. inanıyorum...