Bulutlarýn üstünde çok güzel bir ev ve bu güzel evde yaþayan birbirinden güzel beþ kardeþ otururmuþ. Evlerinin bulunduðu bulut dünya üzerindeki ülkeleri yavaþ yavaþ dolaþýrmýþ. Beþ kardeþ de bulut onlarý gezdirirken bir süreliðine bir þehrin ülkenin üzerinde durduklarýnda merakla aþaðýdaki insanlarý seyrederlermiþ. Seyrederlerken de birbirinden güzel kokular saçan çiçeklerden oluþturduklarý çiçek tohumlarýný aþaðý serperlermiþ. Sýrf insanlar güzel kokularý koklayýp az ya da çok içlerine mutluluk yayýlsýn diye….

Günler günleri, aylar aylarý, yýllar yýllarý kovalamýþ. Geçip giden zaman içinde beþ kardeþ þafak vaktinde uyanýp her zaman yaptýklarý iþlerini büyük bir heyecan ve zevkle yapmaya devam etmiþler. Etmiþler de her gün aþaðýya baktýklarýnda insanlarýn bir önceki günden daha kötüye gittikleri de gözlerinden kaçmamýþ. Önce kendi kendilerine “Olsun bugünlük böyle olsun, nasýl olsa yarýn her þey düzelir diye düþünmüþler.

Ama gelip geçen onca zaman içinde deðiþen pek bir þey olmamýþ. Hatta þartlar, daha da kötüye gitmiþ.
Bir sabah tekrar güzel kokulu çiçek tohumlarýný aþaðýya serpmek için buluttan aþaðýya bakmaya baþladýklarýnda kardeþlerinden birinin aralarýnda olmadýðýný görmüþler. Tüm evi , bahçeyi kardeþinin gidebileceði her yeri aramaya baþlamýþlar ama bulamamýþlar.

“Olsun” diye düþünmüþler biz onun çiçeklerinden oluþan kokuyu da aþaðýya serperiz. Birkaç gün verdikleri sözü tutmuþlar. Daha sonra diðer kardeþ kaybolmuþ, onun ardýndan öteki kardeþ. Sonuçta artýk bulutun üstünde her sabah büyük bir zevkle yaptýklarý iþi býrakmýþ kardeþlerden her biri ve býraktýktan sonra da ortadan kaybolmuþ.

Bir gün bulut biraz yavaþlayýp bir daðýn tepesinde durduðunda oradan geçmekte olan yaþlý bir adam bulutun içindeki evi ve bahçesini fark etmiþ. Ev bakýmsýz bahçe ise târûmar olmuþ bir durumda. Adam meraklý gözlerle bakarken evin biraz uzaðýnda aðlayan güzeller güzeli bir çocuk görmüþ. Çocuða yaklaþýp saçlarýný okþayarak “Ne oldu burada” diye sormuþ.

Çocuk “Biz beþ kardeþ, bu bulutun üstünde dünyayý dolaþýyor,geçtiðimiz her þehrin, her ülkenin üzerinde insanlara sabahýn erken saatlerinden gece herkes uyuyana kadar yetiþtirdiðimiz çiçeklerin tozlarýndan, tohumlarýndan serpiyorduk ama olmadý,. baþaramadýk” diye aðlamaya baþlamýþ. “Böyle olunca da hepimiz yavaþ yavaþ kaybolduk” diye sözlerine devam etmiþ.
Bu sözlerin üzerine yaþlý adam “Peki, senin ve kardeþlerinin ismi neydi” diye sormuþ.
Aðaç dalýnda oturan çocuk ise “Ýlk kardeþimin adý sevgi, ikinci kardeþimin adý saygý, üçüncü kardeþimin adý anlayýþ , dördüncü kardeþimin adý hoþgörüydü” demiþ.

Uzunca bir süre önce insanlar birbirlerini, çevreyi sevmeyi býraktý. Sevgi ortadan kaybolunca, saygý , hoþgörü, anlayýþ da birer birer ortadan kayboldu.
“Ama sen buradasýn” demiþ yaþlý adam. “Evet, ben buradayým. Ama bende sadece seyrediyorum olup bitenleri” demiþ.

Yaþlý adamýn nedenini sormasýna gerek kalmadan; “Kardeþlerim olmadýkça ben çok fazla bir deðer taþýmýyorum” demiþ. “Çünkü benim adým Barýþ”
Barýþ ise ancak herkese ve her þeye karþý insanlar, sevgi, saygý, hoþgörü ve anlayýþ gösterdikleri sürece yaþayabilir. Oysa insanlar içlerindeki sevgi, saygý, hoþgörü, anlayýþ duygularýný, tohumlarýný red ederek faili meçhul bir cinayet iþlediler.

Kýsaca, “Beni yani Barýþ'ý öldürdüler” demiþ, yaþlý adama;

O günden sonra pek çok ülke ve ülke insaný büyük sandýklarý küçücük dünyalarý içinde sevgi, saygý, hoþgörü, anlayýþ ve barýþý arar olmuþ.

Bir gün sokakta bir çocuk görürseniz yarý çýplak, geleceði kendi hýrs ve açgözlülüðünüzden dolayý nasýl öldürdüðünüzü hep hatýrlayýn.