Hebavebagillerdensancýlanmalar-üç



Ýnsan nasýl böyle severdi insanoðlunun sevme meramý ya da sevinci hangi kavime dairdi. Ne zaman baþladý aþk ilk kiminle baþladý. Aþk varken aldatmada var mýydý? Bu Âdem ile Havva’nýn ilk dünyaya geliþinden öðrenilecekti elbet. Yasak meyveyi tattý Adem ve cennetten kovuldu. Bu yasak meyve acaba cinsellik miydi? Yoksa asýl bu kadar abarttýðýmýz cinselliðin önemli oluþu ta Adem ile Havva ya mý dayanýyordu? Bundan dolayý mý herkes buna bu kadar karþýydý? Ama önemli olan haltý ilk annemiz ve babamýz tatmýþtý. Tanrýda bunun bir daha vuku bulmamasý için ve insanlarý dünyadan da def etmemek için evlenmeden cinsel iliþkiyi yasakladý. Ýnsanlarda bu diyarlardan da kovulma korkusuyla hiçbir bilgisi olmadan ve daha yerlere ayetler dolu gibi yaðmadan cinselliði yasakladý. Tehtit her zaman yerindeydi. Onlarýn hiç görmediði ve en küçüðünden büyüðüne kadar korktuklarý cehennemdi. Þimdi evlenmeden bir çocuk edinseydi ne olacaktý. Diye düþünürken kapý çalýndý. Hýzlýca kapýyý açmaya koyuldu. Kapýyý açtý ve karþýsýnda Veba’yý gördü. O kadar özlemiþti ki bir an ne yapacaðýný þaþýrdý. Ýçeri bile davet edemedi. Vebanýn her zaman ki tavrý yerindeydi. Hiç sesini etmeden her zamanki yerine geçti ve oturdu.

Veba- Çok uzun bir yoldan geldim. Kaç gündür bir oda da kilitliydim çýkamadým dýþarý bir haber de býrakamadým. Belki sen beni yine günah iþleyen bir adam niyetine koydun ama ben beynimin beni zincirlemesinden dolayý çýkamadým. Sanki her þey silinmiþti beynimde. Hiçbir þey hatýrlamýyordum. Nerden geldim o odaya nasýl orda kaldým ve kim kapýyý kilitledi bilmiyorum. Aklýmý oyalayacak hiçbir þey yapamýyordum. Ne yazý ne þiir ne kitap okumayý yazmayý bile unutmuþum sanki. Adýmý bile hatýrlamýyorum. Dýþarý nasýl çýktým onun da farkýnda deðilim ve biliyor musun? Senin evini de unuttum çok kapý çaldým. Ýnsanlarý korkuttum sanýrsam. Çünkü kapýda bir insan deðil bir Veba gördüler. Bazýlarý cin kovar gibi kovdular beni. Neyse ki evini bulabildim.

Heba- Ýsmimi de unuttun mu Heba?

Veba- Hayýr tek unutamadýðým sendin. O üstüne bin ayet indirdiðim adýndý tek hatýrladýðým. Seni nasýl unutabilirim ki Heba beklide þu dünya da tek sana haksýzlýk ettim. Heba nasýl heba edilir bunu ben tek yaptým. Herkesten sakýnsam da seni kendimden sakýnmadýktan sonra bütün kötülükler gelip seni buldu biliyorum. Dudaklarým kurudu tespih taneleriyle ismini sayýklamaktan. Biraz su ver o vahandan. Dudaklarýma biraz tuzunu deðdir. Tuzun bile bir sudur kuruyan çöllerime.

Veba öylece konuþurken Heba bir an daldý. Sakallarýna baktý uzamýþtý baya. Gerçi Veba kesmezdi sakallarýný ama çokta uzamasýna izin vermezdi. Üstü baþý daðýnýktý. Dudaklarý uçuklamýþtý ve kurumuþtu çorak topraklar gibi. Bir an dudaklarýna yapýþtýrmak istedi dudaklarýný. Heyecanlýydý daha atlatamamýþtý üzerinden kaybolma korkusunu. Nefes nefese konuþuyordu. Her zamanki gibi ellerini ovuþturarak ve sýkarak çok zordaymýþçasýna.

Veba- Neden beni aramadýn Hepa. (dalmýþtý bir anda ona sorulduðunun farkýna vardý). Neden neden Heba, beni bulmalýsýn hep dedim sana kaybetmemelisin. Unutursan ben hatýrlayamam seni. Çok korktum bir daha seni görememekten yüzünün her coðrafyasýný tadamamaktan. Gezinememekten teninde, seyahate duramamaktan çok korktum. Beni býrakma Heba beni adýn gibi etme, þu kirlenmemiþ aþkýmýzý da.

Veba- Sana bir soru sormuþtum geçen geldiðimde. Düþündün mü?

Heba- Evet düþündüm (uzun bir süre sustu ve Veba’nýn yüzüne istekli ama tedirgin bir yüz ifadesiyle bakmaya baþladý).

Veba- Neden susuyorsun ve dalýyorsun yüz ifadeni okuyabiliyorum. Ýsteklisin ama seni korkutan bir þey var. Korkunun ne olduðunu çok iyi biliyorum Heba bunu defalarca insanlara yaþattým. Bütün þu yeryüzünde her dilde her tende ne anlama nasýl ifade edildiðine tanýk oldum. Senin korkunun da temelini biliyorum aslýnda. Toplumdan korkuyorsun. Þu birkaç kiþinin bir araya gelip kendilerine gerçek dediði þeyden. Orda yalan var orda kandýrýlmýþ benlikler ve kelimeler var. Kaç yýldýr bunu sana kanýtlayamadým. Kirlenmiþ her dil kendine bir ceza atfeder ve þiddete maruz kalmak kaçýnýlmazdýr. Þu cümlenin geçerliliðini günümüz insanlarýndaki savaþta görüyoruz. Bir birlerini katletmekten baþka bir gerçekleri olmayan þu korktuðun toplumdan.

Veba- Sen Heba’sýn adýn bu, heba edilenler her zaman temiz olanlardýr. ‘’Ýnsanlara sen iyisin demek onlardan istifade etme adýna bir eylemdir, insanlara kötüsün demek kendinden istifade edilmesi için açýk bir davettir.’’ Bu sözümü hatýrlarsan anlarsýn neyin ne olduðunu. Þu saflýðýn, kir bulaþmamýþ þu tenin. Neden kendini kandýrýyorsun. Neden þu kalbimize düþmüþ dördüncü cemreyi görmezden geliyorsun.

Heba- Her þey sözcükler kadar basit deðil Veba. Kirden bahsediyorsun. Hiç empati kurmadan yaklaþýyorsun. Korku insana özgüdür. Yaþanýlmasý gereken bir duygudur. Sen hiçbir duygumu yaþatma izni tanýmýyorsun.

Sözünü keserek Heba’nýn

Veba- Yeter anladým Heba istemiyorsun ve bunun temellendirmesini yapýyorsun yüzüme. Yeter istemem tamam bir istekte bulundum. Bu isteðin üzerine kitap yazman gerekmiyordu. Bundan gayrý görüþmemizin de bir anlamý yok. Ne diyordu þair: ben seni hep en çelimsiz en güçsüz yanlarýndan öptüm/ ondandýr beni seven tarafýn hep sakat hep çaresiz kaldý/ve ondandýr ben hep tek baþýma aþk yaþadým.

Kapýya yönelerek ayrýlýk þarkýsýyla beraber dýþarý attý kendini