Kumbarasında güneş ışığı biriktiren çocuk,
Gecelerden korktuğu için hep
Var gücüyle yığmak istermiş güneşi pencerelerden Kuytulara,

Karanlıkta meşale gibi yakmak istermiş
Biriktirdiklerini
Karanlık belirsiz,karanlık ürkünç
Çaresizliğe gömermiş gündüz ümitlerini

Çocuk bu yüzden hiç sevmemiş karanlıkları,
Bakmış hiçbir yerde birikmiyor güneş
Yıkmış küçük başını önüne
Düşünmüş uzun uzun
Vermiş kendinden büyük kararını
Soracakmış bir bilene..

Olmuyor birikmiyor demiş annesine
Annesi şaşkın ve güleç,
Öyleyse kalbinde biriktir demiş sessizce
Sonra cesaret yap onlardan gönlünce
İşte o zaman savaşırsın karanlığın öfkesiyle…