Ne tuhaf şey; şu zihin, şu anlak...

Kendisi bir bütünken, kendi bütünlüğünü ihata etmekten aciz

Zaman; zaman içinde misali...

Kendi içinde, kendine karmaşık dimağ !

Kah bulanık, kah berrak, kah ikisinin arası...

Vehimse bulanıklığın en büyüğü, şeytana izafe edilen !

Öyleyse herkesin şeytanı kendi içinde, kendi vehimleriyle büyüttüğü...

Oysa şeytan ne kadar etken, berrak bir zihni bulandırmaya?

Zihin ki, apaçık bir gerçeği idrake programlanmış

Apaçık bir gerçekse tek bir özden ibaret

Öyleyse her ne varsa, olan biten; özden öze yol alır

Fuzuli ile amel-i fuzuli, Nedim ile nadim...

Özden öze yolculukta; tercihte insanın, neticede insana!