Puslu bir Ankara sabahı. Yüreğimin cidarlarında benek benek süveydalar. Elim, tuşlara korkarak dokunuyor. Yazacaklarım da mektubun adresi gibi meçhul. Sanki, tuşlara dokununca bir keder yumağı çözülmeye başlayacak yüreğimden.

Bu duygularla hemhâl iken, gözüm pencere önündeki menekşeye takılıyor. Onun, o koyu mor renginde bir hüzün yoğunluğu sezinliyorum. Ben senin yüreğinde tutukluyum , menkeşe camın önünde saksıda. Menekşeyle aramızdaki fark, ben senin yüzünü ancak hayal edebiliyorum; o, en azından camdan dışarıyı seyretme hazzını yaşıyor,tutsak da olsa …

Menşei meçhul hurufat taifesi içinden, seni anlatabilecek harfleri seçiyorum bin bir özenle.

Seni, binbir gece masallarının ihtişamında anlatmak lazım geldiğine inanıyorum tüm kalbimle. Lâkin, seçtiğim harflerle sözcük binası kurmakta pek mahir olmadığımdan. Masalım akim kalıyor.

Aklıma, gözlerin geliyor ışıl ışıl. O anda seni mişli geçmiş zamanlardan bu güne intikal bir peri sanıyorum. Ankara donuyor, ben yanıyorum… Şimdiki zaman çekiminde, sevmek sözcüğü takılıyor dilime… Galiba değil gün gibi aşikâr. Gözlerin insafsız avcı, gönlüm onlara şikar…

Cümleler kuruyorum öznesi sen, tümleci sen ,yüklemi sen olan. Türkçe’nin söz dizimini bozuyorum senin hatrına. Yağmurunda ıslanıyorum. İliklerime işliyorsun daima.

Ceylan bakışlı cerenlere soruyorum adresini, melul mahzun bakıyorlar sükutun mihrabından.
Bir yudum içmek istiyorum billur bakışlarının abından, nafile … İklimine ermek,eşiğine yüz sürmek için kaç çöl geçmeliyim bilemiyorum. Ne hayallerim ne mektuplarım adresine ulaşıyor…

Bazen piraye diyorum sana, bazen Şiraz’ın kiraz dudaklı perisi. Gözlerine, Isfahan sürmesi ısmarlıyorum güvercinlerle. Dalıp gidiyorum gözlerindeki gizeme…

Rüyalarımda, bir vahada buluşuyoruz. Hurma dalları ve esen yeller beste yapıyor güzelliğine…Ben senin sevaplar gibi sesine ve billur bakışlarına takılıyorum sadece. Sen mütemadi aşkım kalıyorsun.
Bazen züleyha, bazen leyla oluyorsun…

Sana dair konuşuyorum perilerle cinlerle. Laf aramızda periler seni kıskanıyor …
Perileri çatlatmamak adına, faili meçhul mektubu yazmayı şimdilik bırakıyorum… Sakın vazgeçtiğimi

sanma… Adresini bilmesem de nefes alıp verdikçe seni düşünüyorum. Seni herşeyin asıl sahibine emanet ediyorum. Baki selâm…
Ankara,13.02.2010