Siyah, beyaz filmler zamanından tanırdım Yılmaz Duru’ yu. Tanırdım derken doğal olarak sinema perdelerinde oynayan filmlerinden söz ediyorum. Bazen selvi boylu karayağız bir Anadolu delikanlısı bazen büyük kentin iyi yürekli gözü pek gencidir o. Her rolün üstesinden gelmiştir. Duru 1933 yılında Adana'da dünyaya gelmiştir. Küçük yaşında sahnelerde yer almış. 1954 yılında sinemaya başlamıştır. Hem oyuncu hem yönetmen bir sanatçıdır Duru.

Kendi adına kurduğu Tura Film şirketi ile ''Ekmek Kavgası'' adlı filmle yönetmenliğe başlayan Yılmaz Duru senaryo yazarlığı ve film müzikleri de yapmıştır. Altın Portakal ödüllü sanatçı , ''İnce Memed Vuruldu'', ''Dövüşe Dövüşe Öldüler'', ''İnce Cumali'', ''Zalimler'', ''Erkekler Ağlamaz'' gibi filmlerin yönetmenliğini üstlendi. Duru’nun rol aldığı filmler arasında, ''Çete Şeyh'', ''Ahmed' in Gözdesi'', ''Beni Şafakta Vurdular'', ''Hancı'', ''Ölmek İstiyorum'', ''Gecelerin Hakimi'', ''Acı Zafer'' ve ''Dünya Kadınla Güzel'' adlı yapımlar dikkati çekmektedir.

Bu yazıyı Yılmaz Durunun ölüm haberinden çok önce yazmaya karar vermiştim ama ölüm haberinden sonra yazmak nasipmiş. Keşke Duru gibi insanların kıymeti yaşarken bilinebilse, keşke tüm alanda görülen vefasızlık bu insanlara layık görülmese… Benim kadar sizleri de üzen üzmesi gereken konulardan biri de sözde sanatçı dostlarının ve bizlerin ona layık gördüğü uğurlama. Bakın Serdar Gökhan bu konuda neler diyor; Yılmaz Duru'nun çok iyi bir insan olduğunu söyleyen oyuncu Serdar Gökhan "Fiziğiyle, oyunculuğuyla, yönetmenliğiyle dört dörtlük bir insandı. Böyle insanların değeri öldükten sonra anlaşılıyor. Sinemaya 40–50 yılını veren birinin cenazesine kimse gelmemiş. Yeni nesilden burada kimse yok. Yazıklar olsun başka bir şey demiyorum" . Gerçektende hepimize yazıklar olsun. Sinemadaki duruşu ve sanat anlayışı ile yeri dolmayacak bir insanı uğurlamada bir avuç eş dost ve arkadaşı dışında kimsenin olmayışı vefasızlık değilse acaba nedir?