Burası ruhun eğitim yeridir tıpkı:"hamdım,piştim,yandım"sözünde olduğu gibi Mevlana'nın,daha sonraki üst alemler için tekamül yerimiz...

Ancak rüyadır tüm olup biten ölünce uyanacağınız.

Dikkatli oynamazsanız game over olmanız olasıdır her an,o yüzden imtihan bilinciyle dikkatle ve vicdanın sesini dinleyerek yol gösterici fenerleri atlamayıp doğru yoldan sapmadan ilerlemeli çünkü limanı hedeflemeyen gemiye hiçbir rüzgar hayretmez,döner dolanır durur ve batar,gider...

Yaşamak değildir zor olan.Çok zor olan,erdemli ve şaşırtıcı tuzaklardan renkli görünen ama aslında içi boş bir çöp yığınından ibaret rengarenk göz alıcı illüzyonlara aldanmamak,ambalaj duvarına delici gönül gözüyle bakıp ardının boş ya da dolu olduğunu görebilmektir.

Zordur,meşakkatlidir ve her babayiğidin harcı değildir dosdoğru ve dimdik yaşamak...Yüzeyler sığ ve sıkıcı,fazla derinler tehlikeli ve çarpıcıdır.Vurgun yememek için zamanla ve aşama aşama inerken asıl oksijenin derinlerde olduğunu anlarsınız.Ama tutunacağınız ip,sapasağlam olmalı bunu yaparken.

Ne zaman geldik bu yaşa anlayabildik mi ne kaldı elimizde geçmişten ya da bugünden sonsuzluğa taşıyabileceğimiz?

Bundan sonra da olmayacak hayırdan gayrı...biliyoruz...ama...gözümüzün önündeki sis perdesini dağıtamayacak kadar az savaşçıyız nefsimizle.

Naif insan ruhu aslen kendi bilincinde oluşturduğu zorlu fırtınalarda asıl mücadeleyi kendisiyle verir.Kaderi suçlarken fark etmez kadere aslında olaylara kendi yaklaşımlarının ve algılamalarının şekil ve yön verdiğini…

Çünkü vicdan azabından elden geldiğince kaçınmak daha az acı verir nefse.
Yansıtma ve yön değiştirmelerle bahane bulur kaplumbağa kabuklarına başını çekiverip gizlenebilen hatalar.
Affedilesi masum ve safça bir hataya dönüşüverir en affedilemez suçlar.Sahne her zaman paylaşılmaz ve paslaşılmaz diğer rol sahipleriyle.

Zaman zaman pandomime dönüşür hayattaki her şey ve… kader oyuncusu, aynanın karşısındaki palyaço kılığıyla yüzleşemez bir türlü…