Hafýzamdaki tanýmsýz bitkinliðin nedenini bulmaya çalýþýyorum.
Yeryüzünün tüm anlamsýzlýklarýna hammadde çýkarýyor adeta beynim.Ne yazmalý , nasýl yazmalý , nerden baþlamalý …

Derken yataðýmýn baþucunda duran kitaplarýma iliþiyor gözlerim.
Sorularýnýn cevabý bizde dercesine bakýyorlar bana.Elimi uzatýp alýyorum bir tanesini ve açýyorum rastgale.Ýþte ilk cevap : Aþk,davaya benzer,acý çekmek de þahide;þahidin yoksa davayý kazanamazsýn !

Yazana zahmet vermeyen bir yazýnýn okuyana da zevk vermeyeceðini bilerek , yazmaya karar veriyorum ‘AÞK’ý…

Ýnsanoðlunun yüzyýllardýr tanýmýný bulamadýðý , anlatabilmekte zorlandýðý , anlayabilmekte de zaten çaresiz kaldýðý bir kelime AÞK.Hakkýnda söylenecek çok þey var O’nun.Sabýkasý çok kabarýk azýlý bir suçludur O…

Sözlük anlamýný anlatarak baþlayalým o halde , anlatýlmasý çok güç olaný anlatmaya…
Aþk sözcüðü sözlükte sarmaþýk demekmiþ. Bir sarmaþýk çýnarlarý , selvileri nasýl sarmalarsa ,Aþk da öyle sarýp sarmalarmýþ çýnar gibi yiðitleri, selvi boylu dilberleri.Ve her sarmaþýk sardýðý aðacý kuruturmuþ; sonunda dýþtan yemyeþil ve güzel gösterirmiþ ama içten içe kurutur, çürütür, çökertirmiþ…

Allahým ! Fezanýn boþluðuna doðru haykýrmak istiyorum gecenin bu sessizliðinde.”Ey aþk güzel ve kýsasýn”diye ! Var olmanýn dayanýlmaz hafifliði bu olsa gerek.
Aþk’ý anlatmak kolay deðildir elbette.Aþk nedir diye sorarlar bazen.

Ey gönül! ..
AÞK nedir diye mi soruyorlar...?
De ki:kim ki bu soruyu sorar,demek ki anlamaz;
Kim ki anlar, zaten bu soruyu sormaz…

Koskoca bir kaybetme korkusudur bazen AÞK ! En güzel hatadýr bazen.Aþk bir hastalýktýr.Öyle bir hastalýk ki kimse düþmek istemez.Ama bir kez bu hastalýða düþen deva istemez , doktor istemez.
Ýnsanoðlunun kadim zamanlardan beri imkansýzý baþarma çabasýdýr AÞK. Bir armaðandýr kimilerine göre. Armaðanlarýn en güzeli. Nerden geldiði, nasýl geldiði hiç belli olmayan , ansýzýn çýkagelen ve yüreklerin tam ortasýna postunu serip oturuveren davetsiz misafirdir O.
Kimi kutsar O’nu , kimi inkar eder.Masaldan ibarettir der kimileri O’nun için.Çoðu zaman bile bile tutsaklýktýr lakin.

Aðlarken gülebilmenin diðer adýdýr AÞK. Dilsiz birinden dinleyebilmek , saðýr birine anlatabilmek, kör birine renkleri tarif edebilmektir…

Cümlelere satýrlara sýðmayan , ancak sadece üç harfle ifade edilebilen belki de tek þeydir AÞK. Bir “duygu karmaþasý” bence.Baþka birini kendimizden daha çok sevebileceðimizi fark ettiðimiz anda yaþadýðýmýz þok.Bir kuþun kanatlarýnda gökyüzünde uçmak gibidir çoðu zaman.

Þeyh Galip ne güzel söylemiþ O’nun için ; “Aþk ateþten denizleri , mumdan kayýklarla geçebilmektir.”

Ýnsana anlatamadýklarýndan bile gurur duyduran en özel duygudur AÞK.
“Acýyý Þikayetsiz Kabullenmenin” baþ harfleridir AÞK.
Yunus’un dediði gibi ;
Daða düþer kül eyler
Gönüllere yol eyler
Sultanlarý kul eyler
Hikmetli nesnedir aþk.

Þeyh Sadi derki: Aþka uçma kanadýn yanar...
Mevlana derki: Aþka uçmadýktan sonra kanat neye yarar...
Yunus Emre derki: Aþka vardýktan sonra kanadý kim arar...
Bizde diyoruz ki ; Aþký kim bulmuþ ki ona uçar…

Bir girdabýn içinde kaybolmaya baþladým Allah’ým.Aklýmýn iplerini salýverdim.Ne zormuþ seni yazmak Ey Aþk ! Ne anlatmaya mürekkep yeter, ne anlamaya akýl.

Saat gecenin üçü olmuþ.Göz kapaklarýmý açmakta zorlanýyorum .Ve bende AÞK’ý anlatabilmekte , anlayabilmekte , O’nun sýrrýný çözebilmekte yetersiz kalýyorum.Yüzyýllardýr seni anlatmak isteyenleri alt ettiðin gibi beni de alt ediyorsun iþte ! Uykuya dalmadan önce , yenilmiþliðin verdiði acýyla , sýzlanýrcasýna bir kez daha sesleniyorum sana.”EY AÞK ,TÜM GÖNÜLLERDEN DEFOL ..!”