Peygamberimiz(sav) ashabýyla birlikteyken, “Bu anne sevgiyle öpüp kokladýðý þu yavrusunu ateþe atar mý hiç?" diye sorar. Ardýndan da "hiç þüphe yok ki Allahu Teâlâ kullarýna karþý, bu annelerin yavrusuna olan þefkatinden çok daha þefkatli ve merhametlidir.” buyurur.

Kuþkusuz hiçbir anne yavrusunu dünyada ateþe atamaz; duyduðu þefkat ve merhamet buna engel olur. Dahasý, yavrusu için gerekirse kendisini feda eder. Ancak inanan insanlar karþýlarýndaki insanýn ahiretini düþündükleri için, inanan anne de çocuðunun öncelikle ahiretini düþünmelidir.

Allah Kur’an’da, “Ey iman edenler, kendinizi ve yakýnlarýnýzý ateþten koruyun ki onun yakýtý insanlar ve taþlardýr... (Tahrim Suresi, 6) ayetiyle inananlara, öncelikle yakýnlarýný ahiret azabýndan sakýndýrmalarýný buyurur.

Bugün toplumda birçok anne çocuðunu adeta ahiret ateþine atar gibi davranýr. Çocuðuna Allah’ý tanýtmaz, ona Allah sevgisi ve Allah korkusunu öðretmez. "Henüz küçük, ilerde nasýlsa öðrenir" diye düþünür ve Allah’ýn yasakladýðý davranýþlarda bulunmasýna ses çýkarmaz. Zaman ilerledikçe de çocuk çevresinden aldýðý yüzlerce telkin nedeniyle gördüðü her þeye alýþkanlýk gözüyle bakar, yaratýlýþýn delillerini göremez. Allah’a ve yaratmasýna karþý duyarsýz ve ilgisiz bir insan haline gelir.

Oysa çocuk doðduðu andan itibaren, öðrenme isteði içinde sürekli etrafýný araþtýrýr. Çocukluk döneminde gördüðü ve öðrendiði her yeni þeyden heyecan duyar. Bu süreçte çocuk için en önemli örnekler, anne - babasý ve onlarýn davranýþ biçimleridir. Eðitimde ilk aþama ailedir; çocuðun ilk öðretmeni de annesidir. Anne, çocuðunu yalnýzca bedensel deðil, ruhsal yönden yetiþtirmekle de sorumludur.

Allah inancý çocuklara küçük yaþlarda öðretilmelidir. Dinin özü güzel ahlâktýr. Allah’ýn beðendiði üstün ahlâk özellikleri de, özellikle çocukluk döneminde þekillenmeye baþlar.

Anne, çocuðuna öncelikle Allah’ýn varlýðýný ve büyüklüðünü, kendisini Allah’ýn yarattýðýný, tüm evrenin yaratýcýsýnýn Allah olduðunu ve O’ndan baþka kimsenin hiçbir þeye güç yetiremeyeceðini anlatmalýdýr.

Çocuða rastlantýlarla hiçbir þeyin meydana gelemeyeceði çok basit örneklerle anlatýlabilir. Böylece çocuk, çevresini saran yaratýlýþ gerçekleriyle bu muhteþem düzenin bir sahibi olduðu gerçeðine ulaþabilir. Evreni saran mucizevi güzellikler üzerinde bilgi sahibi olmasý, çocuðun bu apaçýk gerçeði fark etmesini saðlayacaktýr. Bu anlayýþa sahip olan çocuklara, Kur’an ahlakýnýn ve dinin anlatýlmasý daha da kolaylaþacaktýr.

Dini yeni tanýyacak çocuklar öncelikli olarak, Allah’a ve ahiret gününe iman konusunda bilinçlendirilmelidir. Allah’ýn her þeyi gördüðü, bildiði, duyduðu, sahip olduðu her þey için O’na þükretmesi gerektiði, bir gün Allah’ýn huzuruna gideceði ve dünyadaki tüm davranýþlarý için hesap vereceði öðretilmelidir.

Kuþkusuz tüm bu hazýrlýklar dua mahiyetindeki yapýlýr. Kalbe hidayeti verecek olan yalnýzca Allah’týr. Ancak anne ve baba, ahlak, kiþilik ve karakter özellikleriyle iyi birer örnek olurlar…

Bugün birçok anne, oruç tutabilecek yaþ ve durumdaki çocuðunun, kendince ‘açlýða dayanamayacaðý’ düþüncesiyle oruç tutmasýna izin vermez. Ya da kendisi sabah namazýna kalktýðý halde çocuðunu ‘kýyamadýðý için’ namaza kaldýrmaz. Bu yanlýþ bir merhamet anlayýþýdýr; rahmani deðil, þeytani bir merhamettir.

Merhamet anlayýþý, Kur’an hükümleriyle çeliþiyorsa, o þeytani bir merhamettir. Ýnsan kýstas olarak Kur’an’ý deðil duygularýný esas alýyorsa þefkat, merhamet ve acýma duygularý da Kur’an dýþý ve sapkýn bir biçimde yönlenir.

Bir annenin çocuðuna yapacaðý en büyük iyilik, ona bütün gücün Allah’a ait olduðunu hissettirmek ve O’nu dost edinmesini saðlamaktýr. Þayet çocuk inançlý ve tevekküllü yetiþtirilirse karakteri saðlam olur. Ama tek güç sahibinin Allah olduðunu bilmiyorsa, yaþamý süresince insanlardan korkacak, insanlarý hoþnut etmeye çalýþacak, onlardan yardým bekleyecektir.

Çocuk imanlý yetiþtirildiðinde, bu onun tüm hayatýný mutlu ve huzur içinde yaþamasýna vesile olacaktýr. Bu þekilde yetiþtirilen bir çocuk, yaþý ne kadar küçük olursa olsun, olgun bir akla ve ahlaka sahip olur. Yaþadýðý olaylar karþýsýnda duygusal yýkýma uðramaz; olaylarýn Allah’ýn kontrolünde olduðunu bildiði için hoþuna gitmeyen bir þeyle karþýlaþtýðýnda yakýnmaz, tevekkül eder, güzel ahlak sergiler.

Unutmayalým, dinimiz bir çocuðun anlayacaðý kadar açýk ve kolaydýr. Bu yüzden çocuklara Kur’an’ý okumak, ayetleri onlara açýklamak, Allah’ýn beðendiði güzel ahlaký tanýtmak gereklidir.

Din ruhun gýdasýdýr; çocuðun saðlýklý ve mutlu olmasýný saðlayan ruhsal bir ilaçtýr. Çocuðu Allah’tan ve imandan uzak yetiþtirmek, onu dünyada sürekli olarak zarara uðratacaðý gibi, daha da önemlisi ahiretini ve sonsuz cenneti kaybetmesine neden olacaktýr.

Çocuðunuzu ateþe atar mýsýnýz?..