03.13
Sýrtý iki büklüm olmuþ, kahverengi paltolu yaþlý adam, bir zamanlar Cambaz diye anýlan çakýr gözlü, sivri burunlu ve burnu kadar sivri dilli ve dili kadar uzun boylu Yýlmaz Efendiydi.Yaðmura aniden yakalanmýþ, etrafýna telaþla bakýnýyordu.Ýki adým sola, Berber Süleyman’ýn dükkanýna doðru adým attý,sonra vazgeçip az ilerdeki çam aðacýna doðru yöneldi.O sýra da birileri onu gizliden gizliye izliyor, savunmasýz bir anýný bekliyordu.Yýlmaz efendi çamýn yanýna gitmekten de vazgeçip feleðin armaðanýna teslim oldu.Sokaðýn tam ortasýnda durup, yüzünü göðe doðru çevirdi, mahalleli onu bu halde görse adamýn ümitsiz bakýþlarýný fark edip onu içeri alýrdý ama þimdi herkes yataðýnda horlayarak uyuyordu.Yýlmaz efendi yüzünü gökten, ayaðýný yerden ayýrmadan kimsenin duymadýðý bir þeyler fýsýldadý.Sesi, karanlýða çarpýp, kýrýldý.Çatýrt.Yýlmaz efendi ocak yaðmurlarýyla birlikte yere düþeceðini anlamýþtý, geceye pusmuþ adamlarýn parlak gözlerini fark etmiþti. Demek böyleymiþ .Ecel yýllar öncesinden kalma bir hatayla birlikte çalacakmýþ kapýsýný.Azar azar çaldýðý her þey birikip boðazýnda kalacak, kendisinden intikam alacakmýþ meðer.Yýlmaz Efendi ellerini paltosunun cebinden çýkarýp yaðmur tanelerini tutmaya çalýþtý.Cambazýn çocukluðu tutmuþtu. Sanýrým ölüm, geride býrakýlmýþ ve unutulmuþ çocuðun kafeslerini kýrýyor.

Kötü yaþadý: kurnazca, yakýp yýkarak ve aldýrmayarak.Ama iyi öldü dediler.Ýyi ve masumca…Söylediklerine göre ölmeden önce bir çocuðunki gibiymiþ hareketleri…Yaðmurda zýpzýp zýplýyormuþ...


04.39
Doðum odasýnýn duvarlarýnýn ardýnda telaþlý bir adamýn sýrtýndan soðuk terler dökülüyor,nefes almakta güçlük çekiyordu.Nerdeyse iki buçuk saat olmuþtu, bu kadar uzun sürmemesi gerektiðini düþündü ve kalbi hýzla çarpmaya devam etti.Titrek elleri pantolonun cebindeki sigara paketini yokladý. Burada sigara içmek yasaktýr.Sevimsiz tabelayý gördü ve yeniden hastane koridorlarýný arþýnlamaya baþladý.Bir yandan ilk kez baba olacaðý aklýna geliyor, kýzýnýn minik gözlerini düþünüyordu, ama sýkýntýlýydý, en az karýsý kadar acý çeken bu orta yaþlý adamýn ismi Ali’ydi.Tayini Bursa’ya çýkmýþ, anasýndan babasýndan uzak kalmýþtý.Ama karýsý yetiyordu ona, þimdi bir de kýzlarý olacaktý. Ýlk sözü baba olacaktý. Baba beni sallar mýsýn? Baba beni sallar…Baba beni..Baba annem acý çekiyor ,o ölecek ! Karýsýnýn tiz çýðlýklarýný duyduðunda bayýlacak gibi oldu, yüreði dalgalanýp aðzýna kadar geldi, onun dýþarý çýkmasýný zorlukla engelledi.Tüm vücudu uyuþtu, ayaklarý nereye gideceðini þaþýrdý.Hastane kokusu ciðerlerini yakarken, cehennemin ateþini, cehenneme gitmeden hissetti Ali.
Doðum odasýnýn kapýsýný olaðanca gücüyle iterek, içeri bir yýldýrým gibi girdi, doktorlarýn çaresiz gözlerini gördüðünde onun için her þey bitmiþti.Bir hemþire yaklaþýp, karýnýzý kaybettik, dediðinde onu duymuyordu, ama kýzýnýz yaþýyor, dediðinde onu duymuyordu.Ali için zaman ve mekan silinmiþ, zihni boþlukta asýlý kalmýþtý.Gözü karardý, yere düþtü.Adam bayýldý, bana yardým edin, diye baðýrýrken hemþire, ilerde vücudunda kan parçacýklarý olan bir bebek hayata aðlýyordu.

Bazen ölümle yaþam o kadar iç içedir ki...Ölümden yaþam,yaþamdan ölüm doðar…


06.15
Güneþ ýþýklarý nazikçe pencere camlarýna vurmaya baþladýðýnda Londra’da uyumayan tek yer Kensington sokaðýnýn kuzey batýsýndaki bej renkli küçük evdi.Evin yatak odasý bölümünde büyük beyaz demirli bir yatakta yüzü solgun yaþlý bir kadýn yatýyordu,hemen baþ ucunda, bakýþlarý, pencereye yapýþmýþ buðuda takýlý kalmýþ kumral saçlý genç bir kadýn oturuyordu. Yüzüne þöyle bir bakýldýðýnda iki üç ay önce alkol tedavisi gördüðünü anlaþýlmýyordu; hayatýnýn anlamýný bulamayýp kendisini alkolün koynuna atan bu güzel kadýnýn ismi Eliesha’ydý ve þu anda bir baþýna geçmiþinde kaybolmuþtu. Okula baþladýðýnda ve penceresinden bardaktan boþanýrcasýna çakan þimþekleri izlerken tuttuðu beyaz el, O alkolün pençesindeyken de eksik olmamýþtý,sýcaklýðýný derinden hissetmiþti hep, yatakta sessizce yatan kadýnýn sýcaklýðýný hissetmeye çalýþtý tekrar...Beyaz bir elbise giymiþ,elinde kek kabýyla gülümseyerek düþlediði bu otuzlu yaþlardaki kadýn Eliesha’nin annesiydi-adý Katie’ydi- ve þimdi elli dokuz yaþýndaydý.Eliesha baþýný kaldýrýp annesinin kýrýþmýþ yüzünde teknesini yüzdürmeye çalýþtý, bir deniz feneri aradý ama bulamadý. Beyazlar içinde ölmek isterim.Annesinin sesi kulaðýnda çýnladý. Eliesha…Annesinin dudaklarý ince ince kýpýrdýyordu. Eliesha üzülme.Ben huzurluyum.
Eliesha annesinin gözlerini kapattýðýný fark ettiðinde onun ellerinden tuttu. Seni seviyorum anne.
Katie öldüðünde tebessüm ediyordu.Eliesha’nýn gözlerinden sular taþacak gibi oldu, ama aðlamadý.

Ve bazen sessiz gelir..Bir dostun tavýrlarýný takýnarak..Huzurlu ve sakin…


11.38
Grizu patlamasý, Belli oranlardaki metan gazýyla havanýn karýþarak oluþturduðu patlamadýr. Patlamanýn gerçekleþebilmesi için minimum %12 oranýnda oksijen gerekmektedir.Havada %5-6 oranýnda bulunan metan gazý ancak bir sýcaklýk etkisiyle yanarken, metan oranýnýn %5-16 olmasý durumunda patlayýcý özellik kazanýr.

Yüzü kömüre bulanmýþ genç adam, elindeki kazmayý yere býrakýp alnýný sildikten sonra zorlukla konuþtu:
–Saat kaç oldu abi?
–On ikiye yirmi var.Valla ben de acýktým aslaným, dedi ihtiyar adam.

Genç adamýn mahalleden komþusu olan bu ihtiyar -adý Kemal’di- on bir yýldýr burada, gün ýþýðýndan metrelerce uzakta alnýnýn teriyle ekmek parasýný kazanýyordu. Kýzým üniversite okuyacak.Ýþe baþladýðýndan beri bir kez olsun þikayet etmemiþti. Ve meslek sahibi olacak.Gün boyunca güneþi görmüyordu ama bunlarýn hepsi kýzýnýn geleceðinin hep aydýnlýk olabilmesi içindi.Þimdi yanýnda duran bu genç çocuðun býkkýn yüzüne bakmýþ,ona tebessüm etmiþti. Valla bende acýktým aslaným. Maden ocaðýnýn kesif kokusu ikisinin de kazýndýrmýþtý midesini.

–Az kalmýþ abi.Annem azýcýk sarma yapmýþtý,onu da benim çantaya koymuþ.Yeriz birlikte.Hakan aðabeyleri de çaðýrýrýz.Hep birlikte biraz ziyafet çekeriz.Az maz ama...Bereketi olur derler...
Kemal tekrar gülümseyip, Tabi aslaným, dedi.Sonra hafif bir gümbürtü duydu, midesinin guruldadýðýný sandý.Sonra bir gümbürtü daha.Yok, bu baþka bir þeydi.Genç çocuðun korkmuþ bakýþlarý görüp, onun baktýðý yöne doðru baþýný çevirdi.
Maden ocaðýnýn basýk tavaný çöküyordu.
Grizu patlamasýnýn neden olduðu çöküntünün altýnda kalan yedi kiþi öldü...Henüz kimlikleri belli deðil…

Güneþsiz ölmek nasýldýr, bilmem..Cehennemin yeraltýnda olduðunu söylerler.Cehennemde mi öldü benim gibi tüm bahtsýz madenciler ?...


14.02
Siyahlara bürünmüþ yirmili yaþlarýndaki kýz artýk dayanamadýðýný söyleyip, elindeki haplarý aðzýna boþalttý.Adý Ezgi’ydi..
Bilmiyorum, bunun tarifi nasýl olur.Ýnsan kendi canýna kýyma noktasýna geldiðinde benim de ümitlerim bitmiþ oldu.Ýlk katil Kabil, ilk maktul de Habil’di…Peki ilk kim yaþadý hem katilliði hem de maktullüðü?

22.56
Bitti.Kelimelerim öldü.
Mezar taþlarý minicik hikayaler anlatýr aslýnda..Hepimizin ortak yönünü baðýrýr.Ölüm her þeyden öte en ortak olandýr.
Eurydike