Dünya hayatý insan için özel, hikmetle ve kusursuzca hazýrlanmýþ bir imtihan mekanýdýr. Allah’ýn hoþnutluðunu kazanabilmek ve sonsuz kurtuluþa ulaþabilmek için tüm imtihanlarý baþarýyla geçmek gerekir. Ýlk imtihaný yaþayan Hz. Âdem’den itibaren bu þekilde olmuþtur, Kýyamet saatine kadar da bu þekilde olacaktýr.

“Yoksa sizden önce gelip-geçenlerin hali baþýnýza gelmeden cennete gireceðinizi mi sandýnýz?..” (Bakara, 214) ayeti gereði bugüne dek yaþamýþ tüm iman edenlerin baþýna gelenler bugün yaþayanlarýn da baþýna gelecektir. Dolayýsýyla yalnýzca iman ettim diyerek insanýn kurtuluþa ulaþmasý mümkün deðildir. Musibet ve belalara sabýr ve tevekkül göstererek, Allah’a tam bir teslimiyetle teslim olarak kiþi imanýný kanýtlamalýdýr.

Ayetin devamýnda ise Allah, “…Onlara öyle bir yoksulluk, öyle dayanýlmaz bir zorluk çattý ve öylesine sarsýldýlar ki, sonunda elçi, beraberindeki mü’minlerle; "Allah’ýn yardýmý ne zaman?" diyordu. Dikkat edin. Þüphesiz Allah’ýn yardýmý pek yakýndýr.” (Bakara, 214) ifadesiyle, zorluk yaþayan ve çaresiz kalan kullarýna yardýmýný ve desteðini vaat eder.

Allah’ýn kutlu elçisinin ve beraberindeki müminlerin, "Allah’ýn yardýmý ne zaman?" diye sormasý, yaþanan zorluk ve sýkýntýnýn büyüklüðünü gösterir. Zorluk ne denli büyük olursa olsun, söz konusu ayet, Allah’ýn kesinlikle yardým edeceðinin, destek olacaðýnýn müjdesidir. Allah,-Kur’an’da bildirildiði gibi-göklere, yere ve daðlara sunulan ancak korkarak yüklenmekten kaçýndýklarý emaneti yüklenen insana, güç yetiremeyeceði þeyi taþýtmayacaktýr.

Yine de müminden istenen Allah’a tam bir teslimiyetle teslim olmasý ve zorlukla imtihan sýrasýnda sabretmesidir. Dünyada yaþanan tüm sýkýntýlarýn sonu vardýr. Hatta yaþanan en zor zamanlar bir süre sonra, adeta baþkalarýnýn baþýndan geçmiþ gibi gülümseyerek anlatýlýr. Allah’ýn kader gereði hayýr ve hikmet üzere yarattýðý her olayda insan Rabb’ini görmeli, gülümseyerek sabýr göstermelidir. Ahirette yaþanacak ve asla tükenmeyecek sýkýntýdan uzak olabilmek için böyle davranmalýdýr; orada her þey gibi azap dolu sýkýntýlar da sonsuzdur çünkü…

Samimi mümin her durumda Allah’a teslimiyette, Allah’a baðlýlýkta kararlýdýr, ýsrarcýdýr. Yaþadýðý musibet, diðer her þey gibi geçici, yok olucu ve sonludur. Ancak biteceði aný bekleyerek diþlerini sýkmak/tahammül etmek deðildir samimi müminin yaþadýðý. O Rabb’i için sabreder. Ve teslimiyetle, tevekkülle, yine O’nun yardýmýný bekler.

Allah’ýn yardýmý pek yakýndýr ancak yakýn/uzak kavramlarý dünyevi ve bizim için geçerli kavramlardýr. Allah katýnda zaman yoktur, O bundan münezzehtir. Bu nedenle yardým o an da gelebilir, yýllar sonra da. Ýnsan yalnýzca sabrederek, umutvar olarak yardým diler; yardým gelene dek, hatta ondan sonra da sözüne olan sadakatiyle denenir.

Sonunda Allah’ýn yardýmý ve desteði kesin olarak gelecektir. “Öyle ki elçiler, umutlarýný kesip de, artýk onlarýn gerçekten yalanladýklarýný sandýklarý bir sýrada onlara yardýmýmýz gelmiþtir; Biz kimi dilersek o kurtulmuþtur. Suçlu-günahkarlar topluluðundan zorlu azabýmýz kesin olarak geri çevrilmeyecektir.” (Yusuf Suresi, 110)

Zorluk ve sýkýntý anlarý insanýn samimiyetini ve içinde taþýdýðý Allah aþkýný en iyi gösterebileceði zamanlardýr. Yalnýzca sözüne sadýk ve amaçlarýna gönülden baðlý olan kullar bu durumlara aþk ve þevkle göðüs gerebilirler.

"Þüphesiz Biz elçilerimize ve iman edenlere dünya hayatýnda ve þahidlerin (þahitlik için) duracaklarý gün elbette yardým edeceðiz." (Mümin Suresi, 51)