Cahiliye toplumlarýndaki insanlarýn din anlayýþý oldukça çarpýktýr. Kur’an dýþýndaki kaynaklardan edindikleri ya da etraflarýndaki kiþilerden duyduklarý bilgilerin din olduðunu zanneder, gerçek dinin güzelliklerinden yoksun kalýrlar. Herkesin doðrularý farklý olduðundan, toplumda birden fazla din yaþanýr. Oysa dinin gerçek kaynaðý, “Gerçek (hak) Rabbinden (gelen)dir. Þu halde sakýn kuþkuya kapýlanlardan olma. (Bakara Suresi, 147) ayetiyle de ifade edildiði üzere Kur’an’dýr.


Bu yanlýþ yolda yürüyenler, Rabb’imizin tüm insanlara kurtuluþ rehberi olarak indirdiði Kur’an’da neler yazýlý olduðunu merak dahi etmezler. Kafalarýndaki sorularýn cevaplarýný ise Allah’ýn hiçbir þeyi eksik býrakmadýðý Kur’an’da deðil, farklý kaynaklarda ararlar.


Oysa Kuran’a bir kitap gözüyle bakmamak gerekir. Allah insanlýða oradan seslenir, sözü çok etkilidir. Kur’an ne diyorsa doðrudur; haktýr, emirdir, farzdýr. Kuran’ý çok iyi anlamaya çalýþýp, Allah’ýn iþaretlerini takip etmelidir insan. Rabb’imiz hiçbir þeyi boþ ve amaçsýz yaratmamýþtýr.


Kitap okudukça birçok insanýn kibri, enaniyeti artar. Allah, büyüklenenlerin ‘boyunlarýna, çenelere kadar (dayanan) halkalar’ geçirmiþtir; ‘bu yüzden baþlarý yukarý kalkýktýr.’ (Yasin Suresi, 8) Kur’an’ý okumanýn verdiði hissiyat ise farklýdýr. “Ýnsanlar baþaklara benzerler, içleri boþken baþlarý havadadýr, doldukça eðilirler.” der Montaigne. Samimi inananlar da Kur’an’la doldukça Allah’ýn sonsuz gücünü kavrar, boyun büker, Rabb’lerine teslim olurlar; onlar “çenelerinin üstüne kapanarak secde ederler." (Ýsra Suresi, 107)


“…Kullarý içinde ise Allah’tan ancak alim olanlar ’içleri titreyerek-korkar’…”( Fatýr Suresi, 28) Ýlim sahibi olabilen, düþünen insanlar içindir Kur’an. Çünkü, gerçekte ilmin kaynaðý da Kur’an’dýr. Okuduðu her kitapla kibirlenen kiþinin aksine, Kur’an okuyan insan, ayetler üzerinde düþünür, ürperen derileri ve kalbi yatýþýr, Allah’ýn eþsiz kudreti karþýsýnda kendi aczini anlar, O’na kul olur!

Allah, müteþabih (benzeþmeli), ikiþerli bir Kitap olarak sözün en güzelini indirdi. Rablerine karþý içleri titreyerek-korkanlarýn Ondan derileri ürperir. Sonra onlarýn derileri ve kalpleri Allah’ýn zikrine (karþý) yumuþar-yatýþýr. Ýþte bu, Allah’ýn yol göstermesidir, onunla dilediðini hidayete erdirir. Allah, kimi saptýrýrsa, artýk onun için de bir yol gösterici yoktur. (Zümer Suresi, 23)

Bediüzzaman da Kur’an’ýn tüm insanlýk için bir öðüt, sakýnan kullar için de bir hidayet kýlavuzu olduðunu, "Kur’an-ý Hakim þuurlu insanlara imamdýr, cin ve insan topluluðuna mürþiddir, ehl-i kemale rehberdir, ehl-i hakikata öðretmendir..." (Sözler, s. 185) sözleriyle ifade eder.

Kur’an yaþam rehberidir. Rehberlik yapabilmesi için de bizim anlayacaðýmýz bir dilde olmalýdýr ki, neyi iþaret ettiðini/tanýttýðýný görebilelim. Ýnsan yabancý bir ülkede kendi dilinde konuþan rehbere ihtiyaç duyarken, yaþamýnýn rehberi anlamadýðý bir dilde olabilir mi?..


Anlamalýdýr ki, “(Bu Kur’an,) Ayetlerini, iyiden iyiye düþünsünler ve temiz akýl sahipleri öðüt alsýnlar diye sana indirdiðimiz mübarek bir Kitap’týr . (Sad Suresi, 29) ayetiyle emredildiði üzere ayetlerini iyiden iyiye düþünebilmelidir.


Anlamalýdýr ki, “Kendilerine verdiðimiz Kitabý gereði gibi okuyanlar, iþte ona iman edenler bunlardýr... (Bakara Suresi, 121) ayetiyle tarif edilen müminlerden olmalýdýr.


Anlamalýdýr ki, Kamer Suresi’nde 6 ayetteki, “Andolsun Biz Kur’an’ý zikr (öðüt alýp düþünmek) için kolaylaþtýrdýk. Fakat öðüt alýp-düþünen var mý ? (Kamer Suresi, 17) çaðrýsýna icabet etmeli, ayetleri düþünüp öðüt almalýdýr.


Aksi halde durumu, “Kendilerine Tevrat yükletilip de sonra onu (içindeki derin anlamlarý, hikmet ve hükümleriyle gereði gibi) yüklenmemiþ olanlarýn durumu, koskoca kitap yükü taþýyan eþeðin durumu gibidir... (Cum’a Suresi, 5) ayetinde söz edilen kitap yüklü eþeðin durumuna benzeyecektir.


Kur’an Allah’ýn kelamýdýr; ülfetle deðil, aþkla okuyalým. Kur’an’ý okutan, Kendisini tanýtan, iman ettiren, imaný artýran Allah, Kur’an’ý üzerimizde yük gibi taþýmak yerine kalbimize yerleþtirsin. Her okumamýz, secdelerimizi, kýyamlarýmýzý artýrsýn ve bizi karanlýklardan aydýnlýklara çýkarsýn.


Üzerimizdeki gaflet perdeleri kalktýkça aydýnlýðý, son perde kalktýðýnda ise –Rabb’in dilemesiyle-kurtuluþ yollarýný görebilmeyi umut edelim...