Son yýllarda dünyada sýk sýk yaþanan deprem, yanardað patlamasý, sel gibi doðal felaketler, Allah’ýn belirlemiþ olduðu "o günün" yaklaþarak gelmekte olduðunu haber veriyor.

Evren yaratýlmýþtýr ve sonu vardýr; tüm insanlar ve canlýlar gibi evren de ölümlüdür. Allah’ýn yoktan yarattýðý kusursuz düzen, yine O’nun buyruðuyla ve O’nun belirlediði bir zamanda muhteþem bir þekilde sona erecektir. Dünya hayatýnda inanmayanlar, o gün Allah’ýn kesin varlýðýna tanýk olacaklardýr.

O gün yaþanacaklar Kur’an ayetlerinde detaylý olarak anlatýlýr. Ýnsan, karþýlaþtýðý dehþetli sarsýntýlar, yerin aðýrlýklarýný dýþarý fýrlatmasý, daðlarýn kökünden savrulup atýlmasý, denizlerin tutuþmasý ve taþmasý, göðün yarýlýp çatlamasý, ayýn yarýlmasý, güneþ ve ayýn birleþmesi, yýldýzlarýn daðýlýp yayýlmasý ve dökülmesi gibi aklýn kavrayýþýnýn ötesindeki bu dehþet verici olaylar karþýsýnda, kaçacak yer arayacak, ancak bulamayacaktýr.

Kýyamet günü yaþanan korku ve dehþet dünya hayatýný inkarla sürdüren kiþinin aldýðý bir karþýlýktýr. O gün yaþadýðý dayanýlmaz zorluklarla dolu azap, sonsuza kadar inkarcýnýn peþini býrakmayacaktýr. Birbiri ardýna meydana gelen akýllara durgunluk veren olaylar, yüz çevirdiði Allah’ýn sonsuz gücünü sergiler. Ýnsan bu güç karþýsýnda alabildiðine aciz, çaresiz ve panik içindedir. Yaþadýðý, piþmanlýk, üzüntü ve korkudur. Her an sonsuza dek kendisine sunulacak olan azaba daha da yaklaþtýðýný hisseder. Yaþadýðý korku dolu anlar, yalnýzca bu azaptan sýnýrlý kesitlerdir.

Kýyamet günü yaþanan olaylar, insan için hiçbir kurtulma olasýlýðýnýn bulunmadýðýný tüm açýklýðýyla ortaya koyar. Ýnkarcýlarýn, geleceðine inanmadýklarý o gün, apaçýk gözleri önüne serilmiþtir. Evrenin bir yaratýcýsýnýn ve düzenleyicisinin olduðunu, O dilediði anda da her þeyin yok olacaðýný þimdi anlamýþlardýr.

Ýnsanlar o gün ölümün de bir yokoluþ olmadýðýný anlarlar. Ahirete kesin bir bilgiyle iman etmeyen kiþiler, ölüm sonrasýnda gerçekleþecek olaylarý akýllarýna dahi getirmemiþlerdir. Ancak o gün, Allah’ýn sonsuz gücü karþýsýnda sýðýnacak, kendilerini kurtaracak hiçbir güç yoktur; onlarý çok zorlu bir yaþam beklemektedir. Sonsuza dek hiç bitmeden sürecek olan azap ve sýkýntý, o gün yaþadýklarýyla kýyas dahi edilemeyecek kadar þiddetlidir. Bu kiþilerin, böylesine azap dolu bir yaþam yerine topraða karýþmayý dileyecekleri, "Gerçekten Biz sizi yakýn bir azap ile uyardýk. Kiþinin kendi ellerinin önceden takdim ettiklerine bakacaðý gün, kafir olan da: "Ah, keþke ben bir toprak oluverseydim" diyecek. (Nebe Suresi, 40) ayetiyle haber verilir.

Ýnsanlarýn, karþýlaþtýklarý olaylardan duyduklarý þiddetli korku ve paniðin yaný sýra adeta sarhoþ gibi olduklarý bildirilir. O gün sarhoþ gibi olan insanlar kontrolsüzce koþarak saða sola kaçýþmaya baþlarlar.

Gerçek olan vaadin yaklaþtýðýný gören inkarcýlar, gözleri yuvalarýndan fýrlayarak: "Eyvahlar bize, biz bundan tam bir gaflet içindeydik, hayýr, bizler zalim kimselerdik..." (Enbiya Suresi, 97) diyeceklerdir. Kýyamet anýnda, inkar eden insanlarýn hepsi bu korkuyu yaþayacaklardýr ancak kendilerini korumaya güçleri yetmeyecektir. O gün, Allah’ýn dýþýnda sýðýnýlacak baþka bir makam da olmayacaktýr. Yakýnlarýna yardým etmek, ya da onlardan yardým beklemek de asla söz konusu deðildir. Her insan yaþadýðý dehþetten dolayý yakýnlarýný unutmuþ, kendi derdine düþmüþtür.

Ýnsanlar o güne kadar dünyada çok çeþitli felaketler yaþamýþlardýr. Her felaket ya da doðal afet insanlara þiddetli korkular yaþatmýþ ve onlarý derinden etkilemiþtir. Ancak bu felaketlerin hiçbiri, çocuklarýn saçlarýný aðartacak, hatta “Onu gördüðünüz gün, her emzikli kendi emzirdiðini unutup geçecek ve her gebe kendi yükünü düþürecektir…” (Hac Suresi, 2) ayetiyle bildirildiði kadar korku verici deðildir.

Allah’ýn vaad ettiði gelmiþtir. O gün evlerden kaçmak da çözüm deðildir. Sarsýntýdan etkilenen yalnýzca evler deðil, her þeydir! O gün var olan herþey yok olur; daðlar yerlerinden oynatýlýp kaldýrýlýr; yün yumaðý gibi savrulurlar.

Kýyamet tüm evreni kaplamýþtýr. Yaratýlýþ anýnda "itaat ederek" gelen gökler ve yer, bugün de Allah’ýn emrine boyun eðmiþ, yok olmuþlardýr. O güne dek güven içinde üzerinde dolaþtýklarý yer, insanlarýn ayaklarýnýn altýndan kaymýþtýr. Korku ve dehþetin yaný sýra o an hissedilen en yoðun duygu çaresizliktir. Yaþayabileceði her türlü felaket için önlem alan, sýðýnaðýný hazýrlayan insanýn, o gün kaçýp sýðýnabileceði güvenli hiçbir yer yoktur.

Ay karardýðý, Güneþ ve Ay birleþtirildiði zaman; Ýnsan o gün: ’Kaçýþ nereye?’ der. Hayýr, sýðýnacak herhangi bir yer yok. O gün, ’sonunda varýlýp karar kýlýnacak yer (müstakar)’ yalnýzca Rabbinin katýdýr. Ýnsana o gün, önceden takdim ettikleri ve erteledikleri þeylerle haber verilir. (Kýyamet Suresi, 8-13)