NE YAPIYOR BU İNSANLAR
Gaz lambaları önünde başladı hikayelerimiz,
Sonra su,elektrik, yol. .. medeniyetle tanıştık.
Fakat yine de ayrıldık,dar gelmişti yerimiz(!)…
Şehre yamanmak için birbirimizle yarıştık.

Toprak önemsiz şeydi, biraz paraydı gereken.
Şehre gençliği feda ettik ömürlerimizden,
Eller makinaya döndü, geçmişte tohum eken,
Ne kaybettik , bilmedik caddelerde gezerken.

En verimli ovalarım,çöl gibi uçtu gitti.
Yerinde güller değil, eller salınıyor artık.
“Betonla karın doymaz”,dillerimizde tüy bitti.
Balkondaki güzellerin kaşları niçin çatık..


Dünyanın en akıllısı biz miyiz?Söyle bana!
Eller dağa evler kurdu, biz ovaya yöneldik.
Asırlardan yadigar ağaçlar gitti yabana.
Yabancıyız, yurdumuza sanki uzaydan geldik.

Bir”organik” sözü yetti kaç sefer duyanlara.
Hayvanlardan sağılmayan süt mü var elinizde?
Ne demek gerek milleti bu hale koyanlara!
Bir tutam ot koyacak yer yok mu yüreğinizde?

Şimdi köyler ne halde , görüyor mu gözünüz?
Fazla insan kalmadı, şehri getirseler bile,
Ayrılmaktan başka hiç yol kalmadı üzgünüz;
Yanımıza kar kaldı, kaç asır çekilen çile.

Töreler köyde yaşar, öğrenemediniz dengeyi.
Tabiata kastınız ne, temiz bir yer kalmadı,
Yok mudur yıkmadan yapmak, yaşatmaksa haneyi?
Arttı durdu ıztırabım, ilaçla azalmadı.

Fabrikalar açalım, şehirden uzakta olsun,
Insana hizmet olmalı bilimin tek gayesi,
Vitrinlerde değil güller, evlerimizde solsun.
Soframızdan eksilmesin zeytini, kestanesi.

Modern şehirler kur bana, kuşlar ötsün ağaçta.
Insanlar boğulmasın fabrika bacalarından.
Mahvolmuş bir tabiatla derman kalmaz ilaçta,
Her şey vaktinde olmalı; hiç tezi yok yarından.


Elimizde değil bizim, başkaları yapmış plan .
Milyonlarca gencimiz arşınlamakta yerleri,
Ne olacak köylerimiz, ne yapacak bunca insan?
Haydi organikçi dostlar, beş vitesle ileri!
Ünver PAZARLI