DÜNYA HALİ
Bin yıl yaşasa da görmeden anlamaz insan,
Mevsim kışsa ve ayrılmışsa yapraklar daldan,
Al beni de götür yanına canım sevgilim,
Sensiz, zehrin, artık hiç farkı kalmadı baldan.

Kim demişti benim için, yaşayan bir dev diye?
Esen soğuk rüzgarlar benzettiler cüceye.
Hiç bitmeyecek sandık,uçuverdi seneler,
Günlük güneşlik zaman ,dönüverdi geceye.

Akşamlar yok mu,koyu katran renkli akşamlar!
Artık perde zamanı örtülü kalsın camlar.
Dört duvar içinde çektiğimi bilir misin?
Sokaklarda yağmurlar,gözlerimde damlalar…

”Arkama kalma” diye,çok söylemiştin bana…
Fakat kader bilinmez,ne çıkarsa bahtına.
Bahçemdeki gülleri toplayacağın zaman,
Yatmayı tercih ettin” kara toprak” tahtına…

Adım ister amca,ister dede olsun;hep bir,
Topladım harmanımı,sonunu Allah bilir.
Eğer nine olsaydım,sığardım bir yerlere,
Denizlere,karaya varlığım fazla(!) gelir.

Bırak,her şey geçmişte,yerli yerinde kalsın,
Ahrette yanımda ol,dağlar taşlar yıkılsın.
Üç günlük bu ömrümde , isteğim şu dünyada:
Bir tek kişi kapımdan soruversin: “Nasılsın?”
Ünver PAZARLI