"İnsanların bazen neye güldüklerini anlamak güçtür." -Dostoyevski |
|
||||||||||
|
Diğerini kullanmayı öğrendi Murtaza Bir kıza âşık oldu ilkokulda Kaybetmeyi öğrendi Murtaza Kulak asmamayı öğrendi diğer oğlanların alaylarına Ve gülmeyi unuttu Murtaza Meşin yuvarlağın peşinde koşarken akranları Çakıl toplamayı sevdi o, usulca Çakılları biriktirdiği dolabına aşık olduğu bir kızın resmini çizdi Murtaza Sonra diğer kızın sonra da diğerinin Resim çizmeyi sevdi Murtaza ak bir kâğıt üstüne tahta bir kalem ile Çiçekleri sevdi gökyüzünü sonra kedileri O kadar sevmedi önce insanları Islık çalmayı ve gitarı sevdi Murtaza Hepsinin resmini çizebiliyordu ya bir şu ıslığın bir de kontrplak gitarın o tok sesini çizemedi ak bir kâğıt üstüne tek koluyla Murtaza Büyüdü büyüdü Murtaza Âşık olduğu kızların resmi bir de kedilerin ve gök çiçekler hepsi de büyüdüler Tek eliyle sarılıp erkekliğine kendini sevmeyi öğrendi Murtaza Ağlamayı kapanıp yatağının köşesine hıçkıra hıçkıra Sarı yapraklı kızı düşündü Murtaza her sabah kapısının önünden geçen Saçlarında sarı yaprak tokalarıyla koşup bir vardiyalık işine geri dönüşünü izledi perdesinin ardı sıra Murtaza Çizdi kızın resmini Önce gözlerini sonra dudaklarını Çalıp ıslığını düşledi Murtaza hani şöyle küçük bir evde uzanıp divana saçlarını okşamayı sarı tokalı kızın Her gün parka gitti Murtaza Kurup tezgâhını resimlerini çizdi tek koluyla insanların 5 liraya küçük 10 liraya büyük kâğıda Paraları sakladı Murtaza Bir zaman evlenebilmek hayaliyle tahta çekmecesine Ekmeğe katık etti suyu Yemedi Acıktı ama yemedi Murtaza nasılsa ilerde yerim umuduyla Ve bir ılık bahar akşamında geçip karşısına sarı tokalı kız hem de aynı parkta 5 lira uzattı Murtaza’ya Çiz dedi hadi çiz küçük bir resmimi Havalı olsun ama şöyle çeşmenin yanı başında Heyecandan titreyen dudakları ve sapsarı rengiyle pek komik göründü Murtaza Kız güldü Murtaza güldü Ve çizip resmi usulca uzaklaştı. Kız o sabah gitmedi işe Pencerede bakakaldı Murtaza Öğlen oldu ve akşam Çıkmadı kız sokağa Ertesi gün bir araba yanaştı eve Süslü tokalı bir araba Beyazlar içinde tül bindi kız bir başkasının kollarında arabanın arka koltuğuna Ağladı Murtaza çokça Islık çaldı durmadan gecelerce Ve sonra uyanıp bir sabah baktı penceresinden aşağı Siyah tokalı kızı gördü Vardiyasında bir işçi Hızlı adımlarla nasıl da yürüyordu çamurlu yollarda Resmini çizdi Murtaza kızın Önce gözlerini sonra dudaklarını Ve uzanıp bir kanepede okşarken saçlarını hayal etti yarınını Suya banıp ekmeğini bir gün yerim umuduyla hani şöyle bol katıklısını doldurdu çekmeceye üç kuruşluk yaşamının acınası artığını Ve öldüğünde Murtaza tek kollu yaşlı bir adam gibi yaşlı bir adam Evinde yüzlerce resim bir kırık somya ve iki bin yedi yüz yetmiş iki lira buldu komşuları. Bir mezar yeri aldılar o paraya Bir de kefen Ve gömüldü Murtaza tüm aşkları olmamışlığıyla Gıpta edip süslü arabalara biriktirdiği düğün parasının hatırına
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2024 | © Vuslat AKTEPE, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |