La teşbih ve la temsil ‘İroni,

Erk gücü, erkek gücü, kendine gel Ankara gücü, atmayın başkasına suçu, hep kâr yılı olmaz ki, biraz ar yılı olsun. Söyleyene değil, söyletene bak, söyleten kim, dön de biraz kendine bak, ne olursun bir ışık yak. Taşeron millet olduk, aşeren kadın gibi, isteyen her şeyi keyfince, biçimine getirip karınca, kararınca, nahifçe iş götüren olduk.

Taksici, minibüsçü, oturan yirmi, ayakta kırk kişiyle dolmuşçu, veresiyesi yok, hep peşin halka hizmet ulusçu, ulusalcı yerel basın, sen görmezsen ben mi göreyim. Küçük akarsular kayboldu, büyükler barajlara, barajlar boğazlara, boğazlar türbinlere, türbinler tekrar barajlara bağlandı.kısa yoldan bakanlar arası sirkülerle sirkülasyon yapılıyor.

At tepti, it kaptı, it dişlemeyen, kimi kimsesi olmayan köyün vay haline. Zengin değil, fakir denmesini onuruna yediremiyor, depremsiz deprem çadırı gibi ara yerde sahipsiz.Alttan deprem vuruyor, üstten göğün hışmına uğrayıp bozulmuş mevsim, ‘yaş mıdır, kuru mudur ananın damı’ havası çalmak bir yana, deli rüzgâr borazan öttürüyor.

Zaman bu ipten, kazıktan kurtulan, üçüncü ele tahrik diyerek berat, şimdilerde tam pansiyon yat Allah yat. Evlat bu ne çıkacağı, ne çıkaracağı belli olmuyor. Bugünler, gelecek ve evveli, Fahrettin Kerim rahmetli Küçük Vali, öyküsünde büyük deli : “İşte İstanbul Paşam”

“Ya aklım olmasaydı, (Allah korusun) ya Dehr’e (dünyaya) gelmeseydim” Gel ey Hümanist kişi gel, gelmeye değer buradaki festival. Asıl şimdi gel de gör. Faili meçhuller var, Deniz dibi, derinliği, körkayası, inkar yasası, bu son yasayı Fransa ithal etti bizden.