Millete atılan gol

Fikir üreten bir toplum yerine, günü kurtaran bir toplum yarattık. Durmasını, duracak yeri bilmediğimiz için, acı tablo ortada. Hükümetler veren, bizler aldığını vermeyen, aldıkça daha fazla isteyen toplum olduk.

Ricat yok daima ileri derken arkalarda kalanlara aldırmadık. Sistem Futbol, Oyuncular, Kulüp Başkanı ve Yöneticiler, Teknik Direktör, Antrenör, stadyumun içinde ve dışında kalan seyirci taraftar ve Güvenlikçiler. Ve de bunları içine alan stadyumlar.

Teşbihte hata olmaz bugün tablo budur. Sistem, futbol; Meclis, kulüp binamız; Cumhurbaşkanı, kulüp başkanı; Başbakan, teknik direktör; Bakanlar, antrenör, Toplum, taraftarımız; Güvenlikçimiz, Asker, Polis; Ülke, stadyumlar.

Benzetme Fenerbahçe Kulübüne benzediyse de fark etmez. Ona da, 25 milyonluk nüfusu olan Fenerbahçe Cumhuriyeti demiyor muyuz?

Her kentin Futbol Kulübü, Valisi var, Kurumları var. Sistem aynı. Stadyum ve taraftarlar oldukça sırtımız yere gelmez.

Bu tabloyu yaratanlar siyasi partilerdir. Çok partili, demokrasiye ilk durduğumuz günlerden, bu yana, taraftarlara çıkar sağlayarak, kendimizden yana oy versin istedik. Birey de, nikah kıydığı, kayıt altına girdiği bu enayi sisteme uymuştur.

Vatan, Millet caddelerinde her merasim yapıldığında bu sisteme uyanları, ya tribünlerde otururken, ya da ellerinde bayrak yürürken, güvenlikçilerimizle birlikte görüyoruz. Her iktidar değişikliğinde kadro yenileniyor.

Hani kaç yıldır söylenen tüm sosyal güvencelerin birleşeceği intibak yasası, tüm yaşlı emekliler mezara girdikten sonra mı çıkacak meclisten. Geçmişte ki Sağlık Bakanı Sayın Yaşar Okuyan’ın açıkladığı sahte emekliler ne oldu. ‘Burası Türkiye’ diyerek devletimizle alay mı edelim. Milletvekilleri bir gecede kendi emekli maaşlarına zamlarına karşı, oturup semerimizi mi yiyelim?

Cumhurbaşkanımız Spora şike bulaştıranların cezalarını indiren yasayı veto ettiği gibi, bu yasayı da veto edecek mi? Yoksa meclisten, millete atılan gole seyirci mi kalacak?