Mizansende kayıp ruhlar senfoni okestrasının, sabah düşleri yağıyor bedenime, tüyler ürperten bir melodi saatine göre.
Oysa hiç yapmazdı bunu , tek jetona bir sabah şarkı çaldırmazdı.İstemezdi düşlerin bedenime ondan önce değmesini.
Sabah kahvesi öncesiydi, henüz yalnızdım geceden sonra.
Arkamda önümde, sağımda, solumda, cansız bir kaç eşya.
Duyuyor musun?
Ne kadar içten çalınan bir müzik,
Tahmin edebiliyor musun?
Hiç sözü de yok..
Olmak zorunda da değildi yarına.
Bugüne
Sana..
Bazen düşünüyor musun?
Ben gibi,
Sende ki beni hayal edip,
Bende ki sene bir damla kan daha verip
Canlandırmaya çalışabiliyor musun?
Sonbaharın solmuş ve ölmeye yakın çiçekleri gibi.
Elbette biliyorum sonbahardan önce de çiçekler ölür.
Ben gibi önce den toprağa karışanlarına da denk geldim.
Tahmin edemedim.
Belki de
düşünemedim.
görseydim eğer
bedenimde hissederdim, yok oluş melodisinin , derimi kazıyan notalarını.