Vitrinin üzerinde duran ,tamamý camdan mavi melek balýðý kýzým tarafýndan çizgi filmdeki, hayalleri gerçek yapan hayal balýðýna benzetilmiþti.
-Anne bu hayal balýðýna benziyor !
-Evet kýzým doðru zaten hayal balýðý.
-Neden ?
-Bizim de hayallerimiz var çünkü.
-Neden ?
-Peki senin hiç hayallerin yok mu ?
-Ben Deniz Kýzý olmak istiyorum. Bir de Tinker Bell gibi havalarda uçabilmek.
-Bak gördün mü iþte bizim de hayallerimiz var senin gibi .Biz de þimdi senin tam eksikliðini kavrayamadýðýn barýþý,mutluluðu hayal ediyoruz kýzým.
Þaþkýn bakýþlarla bana bakan kýzýmýn kafasýný biraz karýþtýrdýðýmýn farkýndaydým. Önce benim hayallerim olmasý biraz tuhafýna gitmiþti.
-Neden bu kadar þaþýrdýn biz büyüklerin hayalleri olamaz mý?
-Anne siz büyüksünüz.Her istediðinizi yapabilirsiniz.
-Peki anne ben de büyüyünce hayallerim olacak mý ?
-Eðer benim gibi kalbinin ufacýk bir köþesinde bir çocuk saklayabilirsen olabilir.
-Gerçekten mi?
-Evet öyle olmasaydý ben seninle nasýl yataklarda zýplardým, bahçede saklambaç oynayabilirdim ,seninle dans edebilirdim, içimdeki küçücük yerde sakladýðým çocuk olmasa ,hayallerim olmasa ……..
Artýk gözlerinde bir parýltý vardý.

NERGÝS

Yalýnayaktý, paçasý sökülmüþ incecik bir penye sadece tenini örtüyordu soðukta.Hasta olmuyordu. Allah daðýna göre kar vermiþti. Sabah ekmek ve birkaç yumurta almak için çýkmýþtý yola. Küçücük boyundan büyüktü somun ekmek,omzunu kaldýrmak zorunda kalýyordu. Yol, çimento týrlarýnýn aðýrlýðýndan çökmüþ,yerini akþam durmadan yaðan yaðmur doldurmuþtu .Batmýþtý ayaklarý ama umrunda deðildi elbet ekmekti derdi onun eve götürmek.
Evdi, hayvan pisliklerinin güneþte kurutulmasýyla elde edilen sözde tuðlalardan yapýlmýþ,yýllar önce bir kireç görmüþ yüzleri. Köpek vardý bahçede karný hep aç gezen ama evden ayrýlmayan. Zayýflýktan çakala benzeyen..Atlýyordu çocuðu görünce üzerine aç ayý oynamaz atasözüne inat. Çocuk hala uðraþ vermekteydi ekmek için.Neyseki az kalmýþtý.
O gün babasý da evdeydi.Ýki haftalýk bir nakliyeden sonra tekrar yükleme yapmak için gelmiþti akþam gecenin ikisinde. Özlemiþti babasýný,beraber kahvaltý yapýp yanýna oturacak þýmarýklýk yapacaktý biraz da morali iyiyse babasýnýn.
Annesi yoktu Kader’in halalarý bakýyordu onlara babalarý varken tabi. Genelde dokuz yaþýndaki ablalarý ikisine de bakardý. Çay yapmýþtý küçük kadýn abla,iri iri zeytin gözleri vardý tabaktaki üç beþ zeytin gibi. Onca bakýmsýzlýða raðmen al al yanar yanaklarý soðuktan.Mutfaðý yoktu çünkü evin. Dýþarýda, bahçede piþiyordu yemekler. Yerde heryeri kývrýlmýþ gri bir sini duruyordu.Ýçeride aðýr bir nefes kokusu vardý.Ayný odada yatýp kalkýyorlardý. Kilimlerin üzerindeki pamuk þilteyi komþularý vermiþ, betonun soðuðunu biraz olsun kesmiþti.
Baba küçük kýzý kapýda görünce,baþýný hadi der gibi eðdi.Küçük kadýn kardeþinin ayaklarýný taþbezi ile silmiþ,biraz da mýncýklamýþtý..Sofraya oturdular üçgen þeklinde,üçü de birbirlerine birþeyler sormak istiyormuþ da çekiniyormuþ gibi yapýyorlardý.Sessizliði bozan Kader oldu;
- Babacýðým bu sefer hemen gitmesen olmaz mý?
Küçük kadýn her seferinde sen karýþma babana der. Ama ondan daha çok arzulardý babasýnýn onlarla kalmasýný. Babasý onlardan biriydi çünkü.Onlarýn kötülüðünü düþünmeyen, onlarý sahiplenen.
Baba üzgün cevap verdi kýzýna.
-Tamam kýzkom olur.
Anlayamamýþtý. Küçük kadýn, madem onlarla kalacaktý bunca zaman sonra niye bu kadar mutsuz söylemiþti babasý bu haberi. Kader ise mutluluktan uçacaktý yemeði filan da unutmuþtu o andan sonra..
Hala gelmiþti onlar kahvaltýdan kalkmadan.Sinirle girdi içeri. Aylardýr evin kirasýný vermediðinden yakýnýyordu babalarýnýn. Kimlerle yiyip içiyordu bu paralarý.Babam cevap vermek istemedi Kader’in þaþkýn bakýþlarýnýn önünde.Çekti kolundan dýþarý çýkardý onu atarcasýna. Bundan sonra da hiç vermeyeceðini söyledi. Ne istiyorsa yapsýn dý öyle ya tek odalý bir ev için ne istiyordu ki daha.Köpek bizim tarafýmýzda havlýyordu aç aç.
Kalýn kaþlý,kapkara bir kadýndý halasý. Gençliðinde de güzel deðilmiþ þimdi de öyle.Kendi çocuklarýnýn çirkinliði yüzünden hiç sevmemiþtir kardeþinin çocuklarýný.Kendini adam yerine koymayan bir kocasý var alkolik. Çirkin olduðundan ona varmaktan baþka çaresi kalmamýþ, bunu kendine dert etmemiþ bir kadýndý. Para en büyük meþgalesi olmuþ onu nereye bile harcayacaðýný bilmeden biriktirmek için anasýný bile satar hale gelmiþti.
Tekrar içeri girdiðinde küçük kadýn sofrayý toplamýþ. Kardeþinin saçlarýný topluyordu.Onlarý seyrederken hayatlarýnýn kilometrelere sýðmadýðý,ölmeyi bile düþündüðü yollarda onlar için çabaladýðýný düþündü.Ama olmuyordu. Nakliye þirketi içki içtiði gerekçesiyle iþine son vermiþti. Bir daha kendini yollara da vuramayacaktý.Kýzlarýnýn çaresizliði hep gözünün önünde olacaktý, iþkence gibi. Küçük kadýn omuzuna dokunmuþ onun ne düþündüðünü biliyor gibi teskin etmeye çalýþýyordu.
Býçak sýrtýnda hayat dedikleri bu olsa gerek diye düþündü. Mucize aramaya çalýþmamalý onlarýn bu hayat þartlarýnda hala kalplerinin atýyor olmasý bile en büyük mucizeydi. Bir an bunun bile bir nimet olduðunu düþündü. Ama gözlerini açýncaya kadar.....
Bir çimento fabrikasý sahasý yakýnlarýnda yaþýyorlardý.Yol hýzla geçen lüks yönetici arabalarýnýn mecburi yönüydü. Arabadakiler, her gün gördükleri bu manzarayý fabrika kapýsýna kadar görüp orada da unutuyorlardý. Sadece birkaçý burada nasýl hayatlar yaþandýðýný aklýndan geçirir. O da içinde bulunduðu durumun rehavetini tatmak içindir çoðu zaman.Melanet yokluktandýr, polis çýkmazdý mahalleden. Oysa araba ile yarým saat bile deðil sahil kenarýndaki balýk restaurantlarý, bar cafeler..... Görünmeyen bir çizgi vardý. Birbirinin tarafýna geçirmeyen hiçbir þeyi.
Kader deðildir ama küçük kadýn farkýndadýr çizginin öbür tarafýnýn. Ýki mor,biri yýrtýk biri ezilmiþ iki koltuklu küçücük berberin çýraðý da. Kýrýk camdan göz atar ona bakkala giderken arkada buluþalým diye. Söz vermiþlerdir birbirlerine bir yolunu bulup kurtulacaklardýr çimento tozundan. Çýrak zeytin dalý gibi zayýf, soluk benizli, kirpikleri gözlerini solda sýfýr býrakan delikanlýdýr.
Kýz çoktan beridir kaçmak için plan yapmakta, ancak kardeþi bir hayalet gibi gözlerinin önüne geldiðinde ona kýyamamaktadýr. Her kaçýþýn içinde bulunan esaret, gizliden gizliye elini kolunu baðlamýþ, ama içinde büyüyen çiçeði sulamaktan baþka bir iþe yaramamýþtýr.
Geç vakit babasý söz verdiði halde ortalýkta görünmüyordu. Kader onu sayýklayarak þiltenin üzerinde minik elleri bacaklarýnýn arasýnda sýzmýþtý. Küçük kadýn biraz sonra haykýrarak birinin bahçeye girdiðini duydu. Gelen bulaþýklara çarpmýþ, þangýrtýlar aç köpeði uyandýrmýþtý.Kaderi uyandýrmadan þiltenin üzerinden uyuþmuþ ayaklarýný kaldýrmaya uðraþtý. Kapýyý açmasýna gerek kalmadan babasý kapý denen nesneyi iterek kýrmýþtý. Buz gibi hava içeriye deðil yüreðine doldu küçük kadýnýn. Donmak üzere olduðunu hissetti.
Babasýnýn her yeri kan içindeydi. Kavga etmiþti. Ya da alkolden arabanýn altýnda kalmýþtý.Kim bilir ! Bu arada ne yapmasý gerektiðini düþünüyor. Kapýya yýðýlan babasýný nasýl içeriye alacaðýný kestiremiyordu. Neyse ki Kader hala uyuyordu. Belli ki çimento týrlarý onu gürültüye iyi alýþtýrmýþlardý.Bir süre sonra babasýnýn ýlýk su ile yaralarýný temizlemiþ. Sayýklamalarýný dinlemekteydi.
-Hayýr kýzýmýn kaderi benim gibi olmayacak ona dokunama…...gibi
Anlam verememiþti. Ardýndan cama atýlan taþ sesleri duydu. Camdaki kumaþý araladýðýnda berberin çýraðýný gördü. Babasýnýn sýzdýðýndan emin olduktan sonra bahçeye çýktý.Berber çýraðý;

-Hemen buradan kaçmalýyýz yoksa sana kötü birþeyler yapa.......
Kýz neler olduðunu anlayamamýþtý ki berberin çýraðýnýn yerde yattýðýný gördü.Ýki iri yarý adamdan biri köpekle ilgileniyor biri berberin çýraðýný hallediyordu..Birden iri kýyým olaný kýzý elinden yakaladý ve kuru otlarýn içine fýrlattý. Zaten buz gibi olan teni neredeyse bir cam gibi parçalandý.düþtüðü yerde. Karanlýkta bir nergis gördü yýldýz gibi. Belki de Narcissus onu deresinin yataðýna almýþtý tek beðendiði kýz olarak.