Ýnsanlýk tarihi boyunca her toplulukta, inananlarý kötüleyerek insanlarý onlara karþý kýþkýrtan, baþta sosyal konumlarýnýn ve servetlerinin gücüne dayanarak saldýrgan ve azgýn davranýþlarda bulunan kiþiler yaþamýþtýr. Kur’an bu kimseleri, yeryüzünde bozgunculuk çýkaran ve insanlarýn iman etmelerini engellemeye çalýþan ‘kavmin önde gelenleri’ olarak tanýmlar.

Bu kiþiler zenginliklerinin yaný sýra toplumun sosyal yapýsýnda da söz sahibidirler ve sahip olduklarý bu dünyevi deðerler sayesinde gücü ellerinde bulundururlar. Ayrýca yazýlý ve görsel medya gibi bazý önemli organlar da ellerindedir ve sahip olduklarý fikirleri, Kur’an ahlakýndan uzak yaþam tarzýný ve kendi hayata bakýþ açýlarýný topluma kolayca kabul ettirebilirler.

Güçlerini bir baþka þekilde de kullanýr, toplumda iyi insanlarý tehdit eder, baský yoluyla yýldýrmaya çalýþýrlar. Cimri ve bencil olan bu kiþiler iyilik amacýyla harcamada bulunmaz, servetlerinden çok az bir miktarýný dahi Allah’ýn razý olacaðý iþlerde kullanmazlar. Ancak amaç kötülük olduðunda tüm imkânlarýyla çaba harcarlar. Öylesine çaba gösterirler ki, inananlarýn aleyhinde tuzak kurmak için birlikte hareket eder; hatta kötülüðün en çoðunu yapabilmek için birbirleriyle rekabet içinde olurlar.

Yeryüzünde, kötülerin önderleri toplanarak samimi insanlarý zor durumlarda býrakacak kararlar alýr ve kendilerine ellerindeki sosyal silahlarý kullanarak taraftar toplar, güçlerini artýrýrlar. Tarih boyunca kötülerin bu gücünden etkilenen ya da çekinen/korku duyan insanlar bu önderlere uymuþlardýr. Baþlarýndaki hastalýklý kiþilerin emirlerini yerine getirerek masum insanlarý kandýrmýþ veya katletmiþlerdir. Önderlerinin zulmünden korkarak ya da onlarýn güçlerinden etkilenerek onlarla birlikte hareket eden kiþiler, aslýnda çok büyük yanýlgýdadýrlar.

Bu kiþilerin ardýndan giderek, vicdanlarýnýn sesini deðil onlarýn sözlerini dinlemek, her söylediklerine inanmak sonsuz azaba sebep olacaktýr. Allah bu gerçeðe, “Biz, onlarý ateþe çaðýran önderler kýldýk; kýyamet günü yardým görmezler. Bu dünya hayatýnda onlarýn arkasýna lanet düþürdük; kýyamet gününde ise, onlar çirkinleþtirilmiþ olanlardýr.” (Kasas Suresi, 41-42) ayetiyle dikkat çeker.

Çünkü küfrün önde gelenlerinin ellerindeki güç ve iktidar, gerçekte ne kendilerine ne de diðer insanlara fayda ya da zarar veremez. Mülkün ve gücün gerçek sahibi, tek üstün ve güçlü olan Allah’týr. O dilemediði sürece hiç kimse bir baþkasýna yarar saðlamaya ya da zarar vermeye güç yetiremez. Bu gerçeðe iman eden samimi müminler, ne Firavun’a ne de bir baþka kötülük önderine boyun eðmemiþlerdir.

Kötülerin kurduðu her tuzak, güçlü ve ürkütücü gibi görünüyor da olsa -Allah’ýn dilemesiyle-en baþýndan bozulmuþ olarak kurulur. Onlar, düzenleri ile baþarýlý olduklarýný, müminleri zor durumlara soktuklarýný, hatta korkuttuklarýný zannettikleri anlarda bile, gerçekte bozulmuþ, ters dönüp ‘kötülük çemberi’ baþlarýna geçmiþ, kendilerine musibet olarak dönmüþ bir tuzaðýn parçalarýný izlerler. Sonucu ve sonlarýný henüz görmediklerinden galip geldiklerini düþünürler. Oysa bütün tuzaklar, Allah’ýn dilemesiyle maðlubane kurulur.

Kötülüðe, bozgunculuða ve ateþe çaðýran önderler olduðu gibi, iyi insanlarý hidayete çaðýran ve Allah’ýn hoþnutluðunu, rahmetini ve cennetini kazanmalarý için çaba içinde olan samimi insanlar da vardýr. Ve vicdanlý, samimi inanan insanlarýn birbirleriyle ortak hareket etmeleri, birbirlerine destek olmalarý zorunludur.

“Çölde devesine, kölesiyle nöbetleþe binen reisler reisi Hz. Muhammed(asm)’ýn ahlâký. Buna muhtacýz.” N. F. Kýsakürek.