Þimdi kapattýk telefonu ama ben hala doyamadým sana.
     Monitör kapanmýþtý. Attýðýn üçüncü maili okumak için geçtim bilgisayarýn baþýna, monitörü açtým ve fotografýn belirdi ekranda. En son seni seyrediyordum. Unutmuþum ve müthiþ bir sürpriz oldu bana. Þu yandan gülüþün yokmu, deli eder adamý. O bakýþlardaki sonsuzluk, saçlardaki deniz kývrýmlarý.... Bir kadýnýn kývrýmlarýný andýrýyor o dalgalar, ve o kadýn sensin... Vücut hareketlerin geldi dokunma hafýzama, tam bir dalgalanýþ, bir dans ediþ mýrýldandýðýn melodide. Sesin ve þarkýn, sanki ebediyete götüren bir rüzgar sesi, beni...
     Býraktým ipin ucunu, artýk azgýn dalgalarýn arasýndayým ve kimse yok beni o kayalarýn sivriliðinden uzaklaþtýracak. Son arkadaþ birkaç dakiki önce bir kayaya çarptý ve son gördüðüm suya savrulan kanýydý. Ve nehrin gümbürtüsü saðýr edecek beni. Çýldýrmak üzereyim. Çýðlýk atmaya baþladým onun sesini duymamak için... Kýyýdaki kuþlarýn hayatý hala normal ve güzel. Onlar neþe içinde ötüþürken, ben belki bir daha duymamak üzere onlarý, sürükleniyorum. Nehir giderek geniþliyor ve kýyý giderek uzaklaþýyor benden. Yuttuðum sular nefesimi temizler umudundayým, artýk yapabilecek fazla bir þey bulamýyorum çünkü ve artýlarýný bulmaya çalýþýyorum buz kesmis bedenime, bu olayýn. Ellerimi ve ayaklarýmý sordum zihnime, hatýrlamýyor. Bacaklarýmsa dolanmýþlar birbirlerine. Artýk baþýmý suyun dýþýna çýkarmak için mücadele etmekten yoruldum. Ara sýra nefes alýyorum, geri kalaný su oluyor cigerlerime dolanýn. Ve yavaþladýðýný hissediyorum akýntýnýn. Bir süredir de vurmuyorum kayalara vucudumu. Kanayan yerlerimi teker teker hissetmeye baþlýyorum. Kýpýrdatabilsem kolumu, belki kýyýya çýkarým diyorum içimden, azalan akýntaya güvenerek. Kolum beni terk edeli saatler olmuþ, henüz fark ediyorum. Ve bir acý doluyor bedenime, kan kokusu ardý sýra geliyor bu acýnan. Ýçimden birþeyler kopuyor. Bacaklarýmý yokluyorum, donmuþlar ve katýlaþmýþlar. Yýkýlmýþlýk ve kaybetmiþliði yaþýyor içim. Beynim hala son kalanlarý kurtarma yolunda, kýyýyý hatýrlatýyor bana. Onu ikna etmek çok zor olacak diyorum ama kararlýyým. Býrak diyorum, kaybettik. Artýk kýyýya çýkaný sen bile istemezsin hayatýnda, ki ben yapamayacak kadar yorgunum onunla...
     Denizin sakinliðine ulaþýyorum nihayet. Artýk ölümün karanlýðý da çöktü gözlerime. Vücudumu kemiren balýklarýn ürkek ve bazen cüretkar dokunýþlarýný hissediyorum. Tepki verebilmek imkansýz. Yarým yamalak da olsa farkýndayým soðuðun. Annem geliyor aklýma, hep gelirdi soðuk gecelerde, açýlan üstümü örtmeye, odama. Fakat artýk kimse örtemeyecek üstümü, ne yorganýmla, ne de kara toprakla. Yorgunum, uyumak istiyorum. Kulaklarýmdan suyun altýnýn korkunç yankýlarýný duyuyorum ve bir ürperti sarýyor bedenimi. Nerde olduðumu ve bunun bir gerçek olduðunu fark ediyorum. Bir anda bu kabustan uyanmak için çýrpýnmaya baþlýyorum. Baþým tamamen suyun altýna giriyor, içime dolan su çok tuzlu, yakýyor cigerlerimi. Ýçtiðim en sert sigara bile bu kadar týkamamýþtý beni diye düþünüyorum. Dördüncü defa aldýðýmda denizi cigerlerime, artýk duruyor inip kalkýþý göðsümün. Kalbim son vuruþlarýnýn azminde, yýllardýr çarpmadýðý kadar hýzlanýyor. Sen geliyorsun aklýma. Bu kalbi bir tek sen çaresiz býrakabilirdin. Senin sesin, kokun, dokunuþun çýlgýna çevirirdi onu. Bir de ölüm yapabildi senden sonra bunu ona. Ve sanýrým bu kalp bir daha atmayacak ne böyle, ne de... tanrým! neden bu kadar soðuk...

               22 12 2002 03:25 MsK