Sevgi insanoğlu için olmazsa olmaz bir duygudur. Anne karnında başlamalı sevgi diye düşünürüm hep. Bir varlığın içinde oluşmaya başladığımızda o varlığa duyulan bir bağlılık olsa gerek sevgi ilk oluşumuyla. Yoksa sadece bağlılık mıdır?

Bir bebeğin dünyaya geldiği anda gözlerine hiç baktınız mı? Ben baktım, sanki anlar gibi bakıyordu bebek bana. Bir bebek doktorun elinden kıçına şaplağı yediği an ağlamaya başlar aslında, ilk nefes ağlamaktır ayrıca.

İlk duygu seli acı mıdır acaba, yenilen şaplakla? Ve sonrası anne kucağında hissettiği güven midir? Ağlamak ve acı hemen oluşurken güven zamanla mı oluşur yoksa? Ya da ilk ağlayış bir şey ifade etmez mi insanoğlu için? BİLMİYORUM…

Bugün yüreğimizin giysisi nedir diye düşündüm de? Hep oradan çıktı mesele. Düne kadar yüreğimizden sevgi eksilirse çıplak kalırız gibi düşünüyordum, bugün farklı. Neden mi? İşte o ilk davranışımız ya da duygumuz ağlamak, tüm düşüncelerimi değiştiriverdi!

İlk çıplak dünyaya geldiğimizde hemen bir örtü ile sarar sarmalarlar biz insanoğlunu ve sonra giydirirler alelacele, ama yüreğimiz zamanla mı giyinir giysilerini? Peki bu giysiler ne?

Bebek dünyaya geldiğinde hep ağlayarak ya da mızıldanarak anlatır taleplerini. Acıktı mı ağlar, altını pisletti mi ağlar, yalnız kadı ve anne sıcaklığını mı istiyor ağlar. O, siz sadece onu severken ve onunla oynarken güler size. Ve giyinmeye başlar duygu seliyle. Gülmek ve ağlamak mıdır dışa vurumu duyguların, sevinç ve kedere, mutluluğa ve hüzne dair olan emareleri? Ya neşe ve kederin haricinde giysileri yok mudur yüreğimizin? Öfke, nefret, kin, acıma, korku, intikam ve şehvet de bir duygu ise, giysisi midir yüreğimizin? Fakat çoğu zaman bu duygularımızı saklarsak eğer ve açık etmezsek nasıl giysi olabilirler ki?

Yine geldim ben sevgiye ve neden yüreğimizin giysisi dedim sevgiye? Sevgisiz kalırsak yüreğimiz üşür ve hastalanırız.

Sağlıklı günler dilerim, yüreğinizden sevgi eksilmesin, çıplak kalmayın, hele ki sonbahar da. :)

Leyla ÜNAL (26 Eylül 2014)