Günlerdir, yazayým, yazmaya baþlayayým deyip de bir türlü baþlayamadýðým bir öykü, gerçek benimkisi.

Son ada romanýný okuduðum günlere gittim. Livaneli’nin bu romaný beni çok etkilemiþti. Bu nedenledir ki yazý dizimin adýný Son (Yarým) Ada, Bir Bodrum Masalý verdim.

Benim yaþadýðým Bodrum ve Bodrum hikayesi tam da Livaneli’nin son adasý gibi, aslýnda olmamasý da dileðim.

Hikaye ya da yazý dizisi diyelim, Bodrum Ortakent, Yahþi sahillerinde baþlar. Bu hikayede aþk bulacaðýný umanlar bu hikaye benim ve Bodrum’un aþkýdýr.

Lise yýllarýmda her yýl yaz tatillerini Bodrum’un Ortakent Yahþi yalýsýnda bir pansiyonda bir iki oda tutarak geçirirdik. Pansiyonun adýný reklam olmasýn diye vermeyeceðim.

Önceleri neredeyse her yaz bu pansiyona giderdik, sonra ev kiralamaya baþladýk yahþi yalýda. Bodrum küçük bir kasaba, bakir ve masmavi denizi olan bir köy adeta. Sonbaharda mandalina bahçeleri muhteþem güzel. Sahilin biraz içlerinde domates, biber, patlýcan ve pek çok sebzelerinizi toplayacaðýnýz, inciri aðacýndan toplayýp yiyebileceðiniz küçük bir kasaba. O günlerde Marmaris popüler, kimse suyu olmadýðý için Bodrum’a bakmýyor, hatta Muðlalýlar boklu Bodrum diyor. O günlerde Bodrum’un kalesi, Halikarnas Balýkçýsý (Cevat Þakir), Halikarnas Diskosu, Su Altý Müzesi, Torba sahili meþhur, Türkbükü bir balýkçý köyü. Ýstanbul’un sosyetesi çok da gelmiyor Bodrum’a. Genelde Ankaralýlarýn tercihi.

Yolculuklar Ankara'dan Mercedes 302 lerle yapýlýyor, 13-15 saat süren yolculuklar.

O günlerde Fransýz denizci Kaptan Gusto Bodrum’un denizini mahvetmeyin, bu deniz çok güzel, temiz, mavisi hiçbir yerde yok diyor. Ailecek pek çok kiþi Alanya, Side, Manavgat’ý yaz tatilleri için tercih ederken biz Bodrum’u tercih etmiþiz.

Devam edecek