Pencerenin açýlmasýyla karþýsýnda gördüðü gökte uçuþan, parlak ama cansýz, hafif alaycý ama sanrýsýz güç yeni yerinde canlanýyordu. Ruhsal dünyasý karmaþýk, sesi bazen daðýnýk, göz halleri kaçýk erkek. Gökyüzündeki sese cevap verdi. Elini uzatýp tutmak istedi. Karmaþýk dünyama þekil ver, ruhunun heyecaný aynalarda salýnsýn diyordu.

Reel bir güzergah istiyorum! Yanýlsamadan uzak, paranoyalar ise tuzak! Of! Göðün sýcaklýðý, zihnimde dolanýyor, rüyalarým gözlerimde dans ediyor. Sen, o güç, beni tanýmla, anla, yokla, yakala! Bariz býrak, yaþam tasa dolu, ruhum oynak! Tanýt kendini, kendini anlat! Sesim baygýn, ruhum zamansýz seslerle boyanýyor. Tanýt olmasý gerekeni, bu hile kendini gösteriyor! Anla ve yine anla! Sayma biteni! Boya kalbini sarýya! Görünmesin gerçeði! Hep!