Rahman ve Rahim olan Allah'ın rahmetinin kainatta ulaşmadığı yer, ulaşmadığı varlık, zerre yoktur... Yerde ki karıncanın ayak seslerini bile duyan, sineklerin kanat çırpmalarını bile sayan, yaratıp da dünyaya saldığı insanın neler yaptığını bilmeyecek mi, bilemeyecek mi?

''İnsan küçüldükçe büyür, büyüdükçe küçülür.'' de derler... Küçülmek mecazi bir anlatım tabi ki onun içinde alçak gönüllü olmak, saygılı olmak, terbiyeli olmak, anlayışlı olmak var insanlara ve bütün canlılara. Kendimiz ile varlıklarımız ile de ne kadar böbürlenirsek de aslında insanlıktan uzaklaşıyoruz, gerçekte küçülüyoruz... Rahman ve Rahim olan Allah'ın büyüklüğüne denk gelecek herhangi bir büyüklük kainatta mevcut değil... İçinde bulunduğumuz Samanyolu Galaksisinin daha sonunu bulmaktan bile aciziz ki başka başka milyarlarca galaksi olduğu söyleniyor kainatta...

Yaratıcımız, Rabbımız Allah'ın önünde bütün kainat, yerdeki solucandan, gökteki kartala, denizde ki balıklardan, koşan atlara ve tabi eşrefi mahlukat olan insanlara kadar her canlı, cansız varlık boyun eğmiştir... Kul olma şerefi ise sadece ve sadece insanlara verilmiş bir üstünlüktür... İnsanda bunun, kul olmanın gereğini yapmak durumundadır...

Kula kul olmak hiç kimsenin arzu etmediği bir durumdur. Rahmana kul olmak varken, insan neden bir başka insana kul olsun ki? Üstelik Rahmana kul olduğumuz zaman bilinçli bir şekilde, sonrasında ahiret hayatında büyük ödüller, büyük nimetler verileceği de Rabbımız tarafından bizlere bildiriliyor... Rahmeti, nimetleri o kadar büyük, o kadar geniştir ki Rahman ve Rahim olan Allah'ın... İnanmayanlara bile rızk veren, inkar edenlere bile, belki dönerler doğru yola diye, mühlet veren, hemen azap etmeyen bir yüce Yaratıcı...

İnsan bir gün öleceğini, hesap vereceğini asla aklından çıkartmama düşüncesi ile yaşamaya çalışırsa, buna bağlı olarak kötülüklerde yer yüzünde azalacaktır. Ayet de geçer ''Allah korkusundan yuvarlanan taşlar kayalar vardır.'' Taş, kaya cansız bir varlıkken Allah'tan korkuyor ise biz insanlar taş kalpli miyiz de Allah'dan korkmadan her türlü ahlaksızlığı yapmadan geri duramıyoruz? Vah ki vah bize! Yazık ki hem de ne yazık!

Yüce Yaratıcımız Allah cc İsra Suresi 37. Ayet de Hazreti Muhammed'e ve O'nun nezdinde bütün insanlara şöyle sesleniyor. ''Yer yüzünde böbürlenerek yürüme çünkü sen ne yeri delebilir ne de boyca dağlara ulaşabilirsin.'' Günde beş vakit namazda Rabbımızın huzurunda eğildiğimiz zaman, aslına kulların önünde asla eğilmeyeceğimizi de beyan ediyoruz... Nice yiğitler var ki namaz da yaralandığı zaman bile istifini bozmadan namazını eda etmeye çalışıyor... Hele hele de cephelerde kısaltılarak bile olsa kılınan namazlar çok kıymetlidir...

Rüku ve secdeyi herkes bilir az çok namaz kılsın kılmasın. Rüku da eğildiğiniz gibi hiç bir insanın önünde eğilebilir misiniz? Eğilemezsiniz, isteseniz de yapamazsınız... Ama Rahman'ın huzurunda hem de hiç yüksünmeden eğiliyorsunuz. Eğildiğiniz zamanda yüreğiniz coşku ile doluyor... Hazreti Ali Efendimiz bir müşrik ile tartışırken mealen aynen şöyle demiştir. ''Farz edin ki Allah yok ki biz var olduğuna yürekten inanıyoruz, bu kadar ibadet yapıyoruz diye biz ne kaybederiz, farz edin ki ahiret yok, cennet ve cehennem yok ne kaybederiz beş vakit namaz kıldık diye, oruç tuttuk diye ki hepsinin de aslında sağlığımıza faydası var. Ancak bir de varsa Allah ki var olduğuna yine söylüyorum biz yürekten inanıyoruz sen ne kaybedersin onu bir düşün.'' Bunun üzerine tartıştığı o müşrik kişi Müslüman olmuştur... Son söz olarak, ahir zamandayız, kendimize ve aile efradımıza dikkat edelim... Allah hepimizin yar ve yardımcısı olsun...